– Γέροντα, όταν αντιμετωπίζω ένα θέμα καί προσεύχομαι γι’ αυτό, πώς θά καταλάβω ποιό είναι τό θέλημα του Θεού;
– Τό θέλημα του Θεού δέν βρίσκεται έτσι. Καλύτερα νά ρωτάς γιά ένα πρόβλημα σου. Νά μή ζητάς πληροφορία άπό τον Θεό, εφόσον μπορείς νά συμβουλευθής κάποιον άνθρωπο, γιατί μπορεί νά πλανηθής. Κάποιος πήγαινε σέ μιά έκκλησία στεκόταν μπροστά στο εικονοστάσι καί έλεγε: Παναγία μου, νά πάρω τά χρήματα άπό τό κουτί;. Τού έλεγε ό λογισμός: Πάρ’ τα. Ναί, θά τά πάρω, έλεγε καί έπαιρνε τά χρήματα. Μιά-δυό-τρείς φορές, ένας επίτροπος προβληματίσθηκε. Τί γίνεται; λέει. Κάποιος πρέπει νά παίρνη τά χρήματα καί πήγε νά παρακολούθηση. Τί νά δή; Σέ λίγο ήρθε αυτός καί επανέλαβε τά ίδια:
Παναγία μου, νά πάρω τά χρήματα άπό τό κουτί;… Ναί, θά τά πάρω, είπε, οπότε τόν έπιασε ό επίτροπος.
Πάντοτε, όταν ύπάρχη άνθρωπος πνευματικός, τόν όποιο μπορείς νά ρωτήσης, πρέπει νά ρωτήσης. Όταν δέν ύπάρχη άνθρωπος νά ρωτήσης – λ.χ. βρίσκεσαι στήν έρημο -, άλλα ύπάρχη μέσα σου ή δίψα της υπακοής, τότε ό Καλός Θεός γίνεται ό Ίδιος Γέροντας καί σέ φωτίζει καί σέ πληροφορεί. Δέν μπορείς, άς υποθέσουμε, νά βρής κάποιον, γιά νά σου έξηγήση ένα χωρίο άπό τήν Άγια Γραφή; Τότε σέ φωτίζει ό Θεός καί τό καταλαβαίνεις.
– Γέροντα, πώς θά καταλάβη κανείς, άν κάτι πού συμβαίνει στον αγώνα του είναι άπό τόν πειρασμό ή άπό δική του απροσεξία;
– Θά πάη νά ρωτήση.
– Δηλαδή μόνος του δέν μπορεί νά τό καταλάβη;
– Καί νά καταλαβαίνη κάτι, δέν μπορεί νά είναι σίγουρος. Έδώ καί ένας πού έχει εμπειρία, πάει καί ρωτάει κάποιον άλλον. Έγώ γιά ένα ατομικό μου θέμα πάντοτε θά ρωτήσω. Τήν δική μου λύση, καί σοφώτερη νά είναι, τήν θεωρώ τήν μεγαλύτερη βλακεία, όταν πρόκειται γιά προσωπικό μου θέμα. Ούτε πάω σέ κάποιον πού ξέρει τί μέ αναπαύει, άλλά σέ κάποιον πού δέν ξέρει. Βλέπεις, καί ένας γιατρός, γιά νά είναι σίγουρος ότι έκανε καλή διάγνωση σέ μιά δύσκολη περίπτωση, συμβουλεύεται καί άλλον γιατρό, πόσο μάλλον ένας φοιτητής! Όσο πνευματικός άνθρωπος κι άν είναι κανείς, καί όσο καλή τακτοποίηση κι άν κάνη μόνος του στά θέματα του, δέν μπορεί νά άναπαυθή, γιατί ό Θεός θέλει ό άνθρωπος νά βοηθιέται άπό τόν άνθρωπο καί νά διορθώνεται διά του άνθρωπου. Τά οικονομάει έτσι ό Καλός Θεός, γιά νά ταπεινώνεται ό άνθρωπος. Πρέπει νά εκθέτη κανείς
τούς λογισμούς του καί τις καταστάσεις πού περνάει στον πνευματικό του, νά τόν συμβουλεύεται καί νά μήν άποφασίζη μόνος του γιά τά δύσκολα θέματα ούτε νά άντιμετωπίζη μόνος του τις δυσκολίες πού συναντάει στον αγώνα του, κάνοντας πρόβες στον εαυτό του, γιατί ό πειρασμός θά τον μπερδέψη καί θά του δημιουργήση προβλήματα. Μερικοί φθάνουν στό σημείο νά βάζουν μόνοι τους κανόνα στον εαυτό τους. Είναι πολύ επικίνδυνα αυτά τά πράγματα.Όποιος δέν έχει πνευματικό, γιά νά τόν συμβουλεύεται στην πνευματική του πορεία, μπερδεύεται, κουράζεται, καθυστερεί καί δύσκολα θά φθάση στόν προορισμό του. Άν δίνη μόνος του λύση στα προβλήματα του, όσο σοφός καί άν είναι, επειδή κινείται μέ αυτοπεποίθηση καί υπερηφάνεια, μένει σκοτισμένος. Ένώ, όποιος ταπεινώνεται καί πηγαίνει μέ εμπιστοσύνη καί αυταπάρνηση στόν πνευματικό καί ζητα τήν γνώμη του, βοηθιέται. Γιατί τότε ό Θεός οπωσδήποτε φωτίζει τόν πνευματικό καί τού δίνει τήν σωστή απάντηση. Νά, όταν έρχεται κάποιος μέ ευλάβεια, μέ τόν λογισμό πώς είμαι άγιος, ένώ έγώ
είμαι τενεκές, έχω προσέξει ότι νιώθω μέσα μου μιά αλλοίωση καί αυτά πού τού λέω δέν είναι δικά μου. Άπό αυτό καταλαβαίνω ξεκάθαρα ότι ό άνθρωπος αυτός έχει έρθει μέ ευλάβεια, καί ό Θεός, γιά νά μήν τόν άδικήση, δίνει σ’ εμένα αυτήν τήν καλή κατάσταση. Σέ τέτοιες περιπτώσεις, άν πρόκειται γιά ένα σοβαρό θέμα, ό Θεός σέ πληροφορεί και μπορείς να του πής θά συμβεί, πότε θα συμβεί και πως θα το αντιμετωπίση.
