Αγαπητοί αδελφοί μου,
σήμερα η γη φτώχυνε, για να πλουτίσει, περισσότερο, ο Ουρανός. Υπερισχύουν τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ο νους τα ακολουθεί πιστά, ψηλαφίζοντάς τα και προσπαθώντας να κρατήσει την πεμπτουσία, όχι μόνο της έκφρασής τους, αλλά και της αποτύπωσή τους ως »εικόνα» στην ψυχή μας.
Έφυγε, σήμερα, 02 Απριλίου 2019, για το μεγάλο ταξίδι προς την Αγκαλιά του Θεού, ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ.Χαράλαμπος Στεφανόπουλος. Μία ιδιαίτερα μεγάλη μορφή της Εκκλησίας και της Πατρίδας μας. Ένα μεγάλο παράδειγμα Αγάπης και Αγώνα!
Ο καθένας από εμάς, έχει τη δική του πορεία και ιστορία μέσα στη ζωή. Έχουμε, όμως, όλοι μας κάτι κοινό. Η γενιά μας ζει τις δυσκολίες μέσα από τα σημερινά δεδομένα, μέσα από το σημερινό σκηνικό, το οποίο όσο διαφορετικό κι αν το βλέπει ο νους, σε σχέση με τις δυσκολίες που ζήσατε εσείς οι μεγαλύτεροί μας, τελικά, όταν τα συναισθήματα αναλαμβάνουν να διαχειριστούν τις καταστάσεις, τότε ξεδιπλώνεται μπροστά μας αυτό το κοινό στοιχείο που μας ενώνει.
Ο Θεός, έχει δώσει στον καθένα μας τάλαντα στη ζωή του, για να τα καλλιεργήσουμε και να τα αξιοποιήσουμε. Ορισμένα από αυτά ωφελούν εμάς τους ίδιους και κάποια άλλα όλο τον κόσμο. Υπάρχουν, λοιπόν, ανάμεσά μας, Άνθρωποι που μαχόμενοι επιτελούν Λειτούργημα στην κοινωνία.
Δεν θα σας κουράσω με πολλά. Με συγκίνηση θα μιλήσω, μέσα από αυτά που μπόρεσε η ψυχή μου να δει, να καταγράψει και να αποθαυμάσει σε έναν τέτοιον Άνθρωπο.
Έναν Άνθρωπο του οποίου το έργο δεν περιορίζεται μόνο εντός των συνόρων της πατρίδος μας, αλλά αγκαλιάζει κάθε σημείο της γης. Μίας ψυχής από την πορεία της οποίας έχω διδαχθεί πολλά!
Από την παιδική του ηλικία, περνώντας τα χρόνια της ορφάνιας, της φτώχειας, της κατοχής, στάθηκε όρθιος και αγωνιστικός κρατώντας «σημαία» σε όλη του τη ζωή την Ειρήνη, την Πίστη και την Αγάπη. Συνέχιζε, ακούραστα μέχρι το τέλος, ως πραγματικός στρατιώτης Χριστού, με την αγάπη που τον χαρακτηρίζει σε ό,τι έκανε, να χαρίζει συγκινήσεις, χαρές και μηνύματα ζωής.
-π.Χαράλαμπε, θα σου εξομολογηθώ, ότι τα τελευταία 26 χρόνια, είναι δύσκολο να αριθμήσω τις φορές που έχω κλάψει μαζί σου, έχω χαρεί μαζί σου, έχω νιώσει την ελπίδα, την ανθρωπιά, την ευγνωμοσύνη, την αγάπη, την συμπαράσταση στον συνάνθρωπο, το Χέρι του Θεού. Είναι πολύ σημαντικό για τη γενιά μας, στο ξεκίνημα της ζωής μας, να έχουμε φάρους που να μας δείχνουν ότι δεν υπάρχει μόνο το σκοτάδι της κρίσης της εποχής μας, που μας παρουσιάζει ένα μέλλον μοναξιάς μέσα στο πέλαγος, αλλά υπάρχει ένα φως κάπου στον ορίζοντα που μας δίνει την ελπίδα να αγωνιζόμαστε και να έχουμε στην σκέψη μας την επιτυχία, όχι ως ενοχή, αλλά ως όραμα. Και ότι η αποτυχία δεν είναι ντροπή, αλλά συνήθως ένας τρόπος που μας δείχνει το δρόμο. Μπορεί να πέφτουμε. Αρκεί να ξανασηκωνόμαστε.
Ας μου επιτρέψει η Αγάπη σου, πατέρα μου, να κλείσω χρησιμοποιώντας μία φράση δική σου που είχες πει στην προσωπική μας συνέντευξη το 2015.
«Με έμαθες να λειτουργώ. Εγώ να λειτουργώ έξω(στην κοινωνία, στην καθημερινότητα) κι εσύ να λειτουργείς μέσα(στον Ι.Ναό και στις καρδιές μας)…»
Σ’ ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου και εύχομαι και προσεύχομαι να σου χαρίσει ο καλός Θεός τον Παράδεισο για όλα όσα έχει κάνει η Αγάπη και ο Αγώνας σου για όλους μας!!!
Καλό Παράδεισο Πατέρα μας,… π.Χαράλαμπέ μας…!!
Χαράλαμπος Γ. Τσαβδαρίδης
(Σύμβουλος Ακαδημίας Κοινωνικών, Εθνικών και Πολιτιστικών Σχεδιασμών)
(Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Υπολογιστών Δ.Π.Θ)
(Υπεύθυνος Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ pemptousia.gr/com)
[Φωτογραφία από το προσωπικό μου αρχείο. Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης]
