Ένας κύριος από τη Λεμεσό της Κύπρου επί μία διετία είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Πάθαινε συνεχείς διακοπές της αναπνοής του κατά τη διάρκεια του ύπνου. Το πρόβλημά του ήταν άρκετά έντονο, με συνέπεια να μή μπορεί να κοιμηθεί καλά, να μή άποδίδει στην εργασία του και να κινδυνεύει κατά την οδήγηση, λόγω των αϋπνιών του. Η όλη υπερένταση του έδωσε και μία μορφή μελαγχολίας.
Οι πολλοί και διάφοροι ιατροί που επισκέφθηκε του έδωσαν άφθονα φάρμακα, δίχως όμως το επιθυμητό αποτέλεσμα. Επισκεπτόμενος τη μονή του οσίου, -λόγω του ότι μονάζειεκεί και μία συγγενής του, η οποία και του έδωσε και δυο κομποσχοίνια, μία άλλη μοναχή του τα έβαλε στην κάρα του οσίου για να ευλογηθούν-, έζησε ένα πρωτόγνωρο θαύμα.
Αναπαυόμενος στο κελλί του ξύπνησε από την πρόσκληση της επιτετραμμένης μοναχής στο ναό να την ακολουθήσει. Από την κάρα του οσίου εξερχόταν μία λεπτή, υπέροχη ευωδιά. Προσκύνησε συγκινημένος και, όπως αναφέρει, η ευωδιά εισήλθε μέσα του. Έμεινε εκστατικός να θαυμάζει. Μία μοναχή απλά και αυθόρμητα είπε: «Όποτε θέλει ευωδιάζει, μέχρι έξω βγαίνει η ευωδιά». Συγκινημένος επέστρεψε στο κελλί του και διάβασε την παράκληση του αγίου. Από τότε διαπίστωσε μίααλλαγή στον τρόπο της αναπνοής του, οι πνεύμονές του λειτουργούσαν καλά. Τα κομποσχοίνια ευωδίασαν και αυτά. Τούτο συνέβη στις 23.05.2009 το πρωί.
Αναχώρησε της μονής έχοντας βαθειά και φυσιολογική αναπνοή και την αίσθηση ότι η εύνοια του οσίου στάθηκε ιδιαίτερη σ’ αυτόν. Από τότε έφυγε το άγχος, η κατάθλιψη και η υπνηλία. Νέες ιατρικές εξετάσεις έδειξαν πολύ καλά αποτελέσματα. Από τότε δεν συνέβη ξανά διακοπή της αναπνοής στονύπνο του. Το ανερμήνευτο λογικά αυτό γεγονός του έδωσε μεγάλη παρηγοριά και ενίσχυση. Δεν ήταν ένας απλός ενθουσιασμός ή μία χαρά στιγμιαία, τα οποία πολλές φορές συμβαίνουν σε πολλούς, αλλά κάτι βαθύ, αληθινό και μόνιμο. Νοιώθει πλούσια ευεργετημένος από τον όσιο και συγχρόνως πολύ υποχρεωμένος έναντί του.
Ο ίδιος Κύπριος αδελφός, πατέρας πέντε τέκνων, είχε και μία άλλη συγκλονιστική επέμβαση του οσίου στην οικογένειά του. Η μεγαλύτερη κόρη του από μικρή ήταν υπερκινητική, κουραστική, και μή συνεργάσιμη. Οι ιατροί δεν μπόρεσαν να κάνουν μια ακριβή διάγνωση. Είπαν οι ειδικοί ότι είχε συναισθηματική διαταραχή. Στην εφηβεία είχε και νευρική ανορεξία κι έχασε πολύ βάρος. Δυσκολευόταν πολύ και στα μαθήματα του σχολείου. Τα φάρμακα δεν ήθελε να τα πάρει, και όταν τα έπαιρνε δημιουργούσαν διάφορες σοβαρές παρενέργειες. Όταν πήγε στη μονή για το δικό του πρόβλημα παρακάλεσε θερμά τον όσιο και για το της κόρης του. Η ηγουμένη του είπε να πάρει μαζί του αγιασμό από την πλύση των τιμίων λειψάνων και να της το δώσει. Στην επιστροφή του στην Κύπρο παρήγγειλε μία αγιογραφημένη εικόνα του οσίου και την πρόσφερε στην ενορία του. Έδωσε αγιασμό να πιει η κόρη του και την ίδια ημέρα είχε μία θεαματική διαφορά. Όπως χαρακτηριστικά λέει, άλλαξε, από ηφαίστειο ηρέμησε. Η κόρη έλεγε για τον όσιο: «Βρήκα τον γιατρό της ψυχής μου». Οι γονείς είχαν μία μικρή αμφιβολία και αγωνία, μήπως πρόκειται για κάποια προσωρινή αναλαμπή. Δεν ήταν η αρρωστημένη νέα. Από τότε που ήπιε τον αγιασμό του οσίου έγινε το ξεκίνημα μίας νέας ζωής. Η δύναμη του οσίου είναι μεγάλη και θαυμαστή. Όλη η οικογένεια τον αγάπησε πολύ τον όσιο. Στη μνήμη του, 4 Νοεμβρίου 2009, πήγαν να τον ευχαριστήσουν εγκάρδια ξανά για τις πλούσιες ευεργεσίες του.
