– Γέροντα, πώς μπορεί να ζήση σήμερα κανείς μέσα στην κοινωνία σωστά, χριστιανικά, χωρίς να σκανδαλίζεται από τους ανθρώπους πού ζουν μακριά από τον Θεό;
– Γιατί να σκανδαλίζεται από τους άλλους πού δεν είναι κοντά στον Θεό; Εάν ήταν μέσα σε μία οικογένεια και είχε εξι-όκτώ αδέλφια και ένα-δύο από αυτά τα παρέσυρε ό σατανάς και ζούσαν αμαρτωλή ζωή, θα τον σκανδάλιζε ή αμαρτωλή ζωή τους;
– Όχι, θα πονούσε, γιατί θα ήταν αδέλφια του.
– Ε, λοιπόν, το κακό βρίσκεται μέσα μας. Δεν έχουμε αγάπη, γι’ αυτό δεν νιώθουμε όλους τους ανθρώπους αδελφούς μας και σκανδαλιζόμαστε από την ζωή τους. Όλοι είμαστε μία μεγάλη οικογένεια και είμαστε μεταξύ μας αδέλφια, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του Θεού. Εάν νιώσουμε πραγματικά ότι είμαστε αδέλφια με όλους τους ανθρώπους, θα πονούμε για όσους ζουν μέσα στην αμαρτία και δεν θα μας σκανδαλίζει ή αμαρτωλή ζωή τους, άλλα θα προσευχόμαστε γι’ αυτούς.
Άρα, αν σκανδαλιζώμαστε, το κακό βρίσκεται μέσα μας· δεν είναι έξω από μας. Να λέμε στον εαυτό μας, όταν σκανδαλίζεται: «Εσύ πόσους σκανδαλίζεις; Για όνομα του Θεού, να μην ανέχεσαι τον αδελφό σου; Εσένα πώς σε ανέχεται ό Θεός με τόσα πού κάνεις;». Σκεφθείτε τον Θεό, την Παναγία, τους Αγγέλους, πού βλέπουν στην γη όλους τους ανθρώπους – σαν να βρίσκονται σε ένα μπαλκόνι και βλέπουν στην πλατεία τους ανθρώπους πού είναι συγκεντρωμένοι εκεί – άλλους να κλέβουν, άλλους να μαλώνουν, άλλους να αμαρτάνουν σαρκικά κ.λ.π. Πώς τους ανέχονται! Πώς ανέχονται όλη την κακία και την αμαρτία πού υπάρχει στον κόσμο και εμείς να μην ανεχώμαστε τον αδελφό μας! Είναι φοβερό!
– Γέροντα, τι σημαίνει αυτό πού λέει ό Απόστολος Παύλος «Ό Θεός ημών πυρ καταναλίσκον»;
– Σε ένα καμίνι άμα πετάξεις χαρτιά, σκουπίδια, τι θα γίνουν; Δεν θα καούν; Έτσι και στον πνευματικό άνθρωπο, ότι και αν τού πετάξη ό πειρασμός, καίγεται. «Πύρ καταναλίσκον». Όταν ανάψη στον άνθρωπο ή θεία φλόγα, όλα καίγονται. Δεν κολλούν οι άσχημοι λογισμοί μετά. Δηλαδή δεν παύει ο διάβολος να του πετάη άσχημους λογισμούς, άλλα ο πνευματικός άνθρωπος είναι «πύρ» και τους καίει. Όποτε κουράζεται μετά ο διάβολος και σταματάει. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος πάλι λέει: «Πάντα καθαρά τοις καθαροίς». Στους καθαρούς είναι όλα καθαρά· δεν υπάρχει τίποτε ακάθαρτο. Τους καθαρούς και μέσα στον βούρκο να τους ρίξης, θα παραμείνουν καθαροί σαν τις ακτίνες τού ήλιου πού, όπου και αν πέσουν, παραμένουν φωτεινές και καθαρές.
Ό πνευματικός άνθρωπος από τον άγιο αλλοιώνεται με την καλή έννοια και από τον σαρκικό άνθρωπο δεν ερεθίζεται. Τον βλέπει, τον πονάει, άλλα δεν παθαίνει κακό. Ένας άνθρωπος σε μέση πνευματική κατάσταση από έναν πνευματικό άνθρωπο αλλοιώνεται προς το καλό· από έναν σαρκικό άνθρωπο αλλοιώνεται πάλι, άλλα προς το κακό. Ο σαρκικός άνθρωπος τον άγιο δεν τον καταλαβαίνει και από τον σαρκικό ερεθίζεται. Και ενώ ο δαιμονισμένος βλέπει τον άγιο και φεύγει, ο σαρκικός άνθρωπος πάει προς τον άγιο, για να τον πειράξη και να τον σκανδαλίση. Ένας πού έχει φθάσει σε κατάσταση Σοδομιτών σκανδαλίζεται και από τους Αγγέλους ακόμη. Ο ταπεινός άνθρωπος, ακόμη και άπειρος πνευματικά να είναι, διακρίνει τον Άγγελο του Θεού από τον δαίμονα, γιατί έχει πνευματική καθαρότητα και συγγενεύει με τον Άγγελο. Ενώ ο εγωιστής και σαρκικός, εκτός πού πλανιέται εύκολα από τον πονηρό διάβολο, μεταδίδει και αυτός πονηριά και προκαλεί με την σαρκικότητά του και βλάπτει τις φιλάσθενες ψυχές με τα πνευματικά του μικρόβια.
– Γέροντα, πώς φθάνει κανείς στην κατάσταση να τα βλέπη όλα καθαρά;
– Πρέπει να καθαρισθή ή καρδιά, για να αναπαύεται μέσα του ή Χάρις τού Θεού. «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν έμοί, ό Θεός» δεν λέει ο Ψαλμός; Όταν καθαρισθή η καρδιά, η ανδρική ή η γυναικεία, κατοικεί μέσα της ο Χριστός και ούτε σκανδαλίζουν τότε οι άνθρωποι ούτε σκανδαλίζονται, άλλα μεταδίδουν Χάρη και ευλάβεια. Ο άνθρωπος που προσέχει και διατηρεί την πνευματική του καθαρότητα, διατηρεί και την θεία Χάρη. Έτσι βλέπει τα πάντα καθαρά, αλλά και τα ακάθαρτα τα αξιοποιεί. Τα κάνει και αυτά καλά στο πνευματικό του καλό εργοστάσιο. Τα άχρηστα χαρτιά τα κάνει καθαρές χαρτοπετσέτες, κόλλες, τετράδια κ.λ.π., τα σπασμένα μπρούντζα τα κάνει κηροπήγια και μανουάλια κ.λ.π. Αντίθετα, ο άνθρωπος πού δέχεται την πονηριά και σκέφτεται πονηρά, και τα καλά τα μετατρέπει στο κακό, όπως το εργοστάσιο πού κάνει πολεμικό υλικό, και το χρυσάφι το κάνει σφαίρες και κάλυκες κανονιού, γιατί έτσι είναι φτιαγμένες οι μηχανές του.
Όταν αρχίζη κανείς να κάνη υποχωρήσεις στην αμαρτία, εσωτερικά μαυρίζει, θολώνουν τα μάτια της ψυχής του και βλέπει θολά. Ύστερα, είναι μολυσμένος από την αμαρτία και η αμαρτία τον μπερδεύει. Ακόμη και τα καθαρά μπορεί να τα δή αμαρτωλά. Υπάρχουν άνθρωποι πού δεν μπορούν να πιστέψουν λ.χ. ότι μερικοί νέοι ή νέες ζουν αγνή, καθαρή ζωή. «Αδύνατο, λένε, σήμερα να συμβαίνη αυτό». Οι καημένοι είναι τόσο βουτηγμένοι μέσα στην αμαρτία πού όλα τα βλέπουν αμαρτωλά. Οι άνθρωποι πού κοιμούνται με τα ταγκαλάκια, δεν μπορούν να σκεφθούν ότι υπάρχουν άλλοι πού κοιμούνται με τα αγγελάκια. Να μη ζητάμε όμως από τους χοίρους να ευλαβούνται τα κρίνα. Βλέπεις, και ο Χριστός είπε : «Μή βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς». Γι’ αυτό όποιος ζή πνευματικά, καθαρά, καλά είναι να προσεχή πολύ να μην ξεθαρρεύη ποτέ στους κοσμικούς ούτε και να τους δίνη πνευματικά δικαιώματα, για να μη βλαφθή και για να μην τους βλάψη, διότι οι κοσμικοί άνθρωποι άλλο τυπικό έχουν και άλλον κανονάρχη και δεν μπορούν να διακρίνουν το άγιο Μύρο από την κολώνια.
– Μπορεί, Γέροντα, κάποιος πού θέλει να ζήση κοντά στον Χριστό να έμποδισθή από εξωτερικούς πειρασμούς;
– Όχι. Από τον Χριστό μπορεί να μας χωρίση μόνον η μη πνευματική ζωή μας. Το ταγκαλάκι αυτήν την δουλειά έχει: να δημιουργή σκάνδαλα και να σκορπάη κακότητα· να μάχεται τους ανθρώπους πότε σκληρά, πότε πονηρά.
Ο Χριστός μας αγαπάει και βρίσκεται κοντά μας, όταν ζούμε σύμφωνα με το θέλημα Του. Γι’ αυτό, όταν βλέπετε να δημιουργούνται σκάνδαλα, μη φοβάσθε και μην πανικοβάλλεσθε. Εάν δεν αντιμετωπίζη κανείς τα πράγματα πνευματικά, δεν θα χαρή ούτε μία ήμερα, διότι θα τού βρη ο διάβολος τον στόχο, δηλαδή το ευαίσθητο σημείο, και θα δημιουργή συνέχεια σκάνδαλα, για να τον στενάχωρη, σήμερα μ’ αυτό, αύριο μ’ εκείνο, μεθαύριο με το άλλο.
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ-ΛΟΓΟΙ Β’-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ)
