ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΔΑΜΕΡΙΟΥ
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΝΕΩΝ
«ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΚΥΛΙΝΑ»
11η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ
ΙΕΡΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
16–20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
«Τὸ σημερινό σύστημα θέλει νὰ καταργήσει τὴν Κυριακὴ καὶ νὰ σκοτώσει τὴν ἐλπίδα. Ἡ Κυριακὴ τροφοδοτεῖ τὸν ἄνθρωπο μὲὑπομονὴ καὶἐλπίδα. Δὲν ὑπάρχει γιὰ τοὺς χριστιανοὺς συννεφιασμένη Κυριακή».
Οἱ διαπιστώσεις αὐτὲς ἐξέφρασαν ἀπόλυτά τούς νέους πού συμμετεῖχαν στὴν 11η Λειτουργικὴ Συνάντηση Νέων, πού πραγματοποιήθηκε ἀπὸ 16 μέχρι 20 Αὐγούστου 2013 στὸἹερὸ Προσκύνημα τῆς Μεγάλης Παναγίας Χαλκιδικῆς ἀπὸ τὸν Σύνδεσμο Ὀρθοδόξων Νέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὅρους καὶἈρδαμερίου μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ Σέβ. Μητροπολίτου μας κ. Θεοκλήτου.
Στὴν συνάντηση συμμετεῖχαν νέοι ἀπὸ τὴν Μητρόπολη Ἱερισσοῦ καὶἀπὸ τὶς Μητροπόλεις Θεσσαλονίκης, Κασσανδρείας, Νεαπόλεως & Σταυρουπόλεως, Σερρῶν, Ζιχνῶν, Λαρίσης, Δημητριάδος, Ξάνθης, Καισαριανῆς, Πειραιῶς καὶἸλίου.
Κεντρικός κορμός τοῦ προγράμματος ἦταν οἱ καθημερινές ἀκολουθίες: Ὄρθρος, Θεία Λειτουργία, Ἑσπερινός, Ἀπόδειπνο καὶ Χαιρετισμοί τῆς Παναγίας.
Κεντρικὸ θέμα τῶν εἰσηγήσεων καὶ τῶν συζητήσεων ἦταν «ΥΠΟΜΟΝΗ, ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΑΡΕΤΗ».
Οἱ Εἰσηγήσεις πούἔγιναν ἦταν: α. «Ἡὑπομονὴ κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων»ἀπὸ τὸν Ἁγιορείτη Ἱερομόναχο Βενέδικτο Νεοσκητιώτη, β. «Ζητεῖται ἐλπίδα»ἀπὸ τὸν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας Ἀρχιμ. Πορφυρίου, γ. «Ἡ Λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας πηγὴὑπομονῆς καὶἐλπίδος γιὰ τοὺς νέους»ἀπὸ τὸν Καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Παν. Σκαλτσή.
Στὴν συνάντηση ἦταν παρών καὶὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος, ὁὁποῖος συμμετεῖχε στὶς εἰσηγήσεις, τοποθετήθηκε πάνω στὰ συζητούμενα θέματα καὶἐπικοινώνησε μὲ τοὺς νέους.
Στὶς 18 Αὐγούστου οἱ νέοι συμμετεῖχαν στὴν ἑορτὴ τοῦἉγίου νέου ἱερομάρτυρος Ἀγαπίου στὴ Γαλάτιστα καὶ στὴ συνέχεια προσκύνησαν στὸν τάφο τοῦ Γέροντος Παϊσίου στὴ Μονὴ Σουρωτῆς, στὴν Ἱερὰ ΜονὴἉγίας Ἀναστασίας καὶ στὴν Ἱερὰ ΜονὴἉγίου Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Ἀρναίας.
Ὅλοι οἱ νέοι πού ἔλαβαν μέρος στή Λειτουργική Συνάντηση συμφώνησαν, ὅτι αὐτή ἡ συνάντηση θά πρέπει νά συνεχισθεῖ καί νά γίνει πρότυπο, ὥστε νά γίνεται καί σέ ἄλλες Μητροπόλεις καί νά ἐνταχθεῖ στά νεανικά προγράμματα τοῦ Κατηχητικοῦ καί πνευματικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας.
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ
Μὲ βάση τὶς εἰσηγήσεις καὶ τὶς συζητήσεις βγῆκαν τά παρακάτω πορίσματα :
1. ΥΠΟΜΟΝΗ
· «Καμμία ἀρετὴ δὲν μπορεῖ νὰ παραβληθεῖ μὲ τὴν ὑπομονή. Αὐτὴ εἶναι ἡ βασίλισσα τῶν ἀρετῶν, τὸ θεμέλιό τῶν ἀνδραγαθημάτων, τὸἀκύμαντο λιμάνι, ἡ εἰρήνη στὸν καιρὸ τοῦ πολέμου, ἡ γαλήνη μέσα στὴν τρικυμία, ἡἀσφάλεια στὰ κακόβουλα σχέδια τῶν ἐχθρῶν» (Ἱερὸς Χρυσόστομος).
· Παράδειγμα ὑπομονῆς εἶναι ὁἴδιος ὁ Θεός, ποῦ μᾶς ὑπομένει, μᾶς ἀνέχεται καὶ μακροθυμεῖ, γιατί εἶναι μακρόθυμος καὶ πολυέλεος. Ἡ παραβολὴ τοῦἈσώτου υἱοῦ καὶ τοῦἄσπλαχνου ὑπηρέτη εἶναι ἀποκαλύψεις καὶ μαθήματα τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰἐμᾶς. Ἡὑπομονὴ τοῦ Θεοῦ εἶναι κλήση γιὰ μετάνοια.Ὁ Θεὸς κάνει ὑπομονὴ στὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων γιατί περιμένει μετάνοια.
· Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸὑπόδειγμα τῆς ὑπομονῆς. Ὁ Χριστὸς ἐνσαρκώνει τὴ θεία ὑπομονή. Μέσα στὴ Γραφὴ τὸν βλέπουμε νὰἐπιπλήττει τοὺς μαθητὲς Του γιὰ τὴν ἀνυπομονησία τους. Ἀποκορύφωμα τῆς ὑπομονῆς Του εἶναι ἡ Σταυρικὴ θυσία τοῦ Γολγοθᾶ. Ἐκεῖνος τὴν ὑπέδειξε καὶ σὲ μᾶς ὡς ἀρετὴἀπαραίτητη γιὰ τὴ σωτηρία μας, ὅταν ἔλεγε: «ὁὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται». Βακτηρία μας καὶὑποστηριγμὸς μας ὁ Σταυρὸς, τὰ παθήματα, καὶἡὑπομονὴ τοῦ Χριστοῦ.
· Καὶὁ χριστιανὸς δείχνει ὑπομονὴἀπέναντι στὸ Θεό.Ὁ Θεὸς κρέμασε τὴν σωτηρία μας στὴν ὑπομονή. Ὅλες οἱ ἐντολές Του ἀπαιτοῦν ὑπομονὴ. Ἡἀπάντηση τοῦ Θεοῦ στὶς προσευχὲς μᾶς εἶναι ναί, ὄχι, περίμενε. Θέλει ἀνδρεία καὶ δυνατὴ καρδιὰ γιὰ νὰ κάνουμε ὑπομονὴ στὸν Κύριο. Γι’ αὐτοὺς ποὺὑπομένουν τὸν Θεὸ εἶναι ἀγαθός. Μὲὑπομονὴἐπιμένουμε νὰἐλπίζουμε καὶ νὰ πιστεύουμε. Μὲὑπομονὴ περιμένουμε τὴ βοήθεια καὶ τὴν ὑπεράσπισή Του. Περιμένουμε τὸἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένουμε στὴν προσευχή. Ἡὑπομονὴ συνδέεται μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του ἕως θανάτου. Ἡ ὑπομονή συνδιάζεται μέ τήν ἐμπιστοσύνη καί τή ταπείνωση στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Θὰὑπομείνω τὴν ὀργὴ τοῦ Κυρίου, γιατί ἁμάρτησα μπροστά του» ὁμολογεῖ ὁ Δαβίδ.
· Τὸ μεγαλύτερο προνόμιο τῆς ὑπομονῆς εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς γίνεται μισθαποδότης της. Ἂν καταθέσεις τὴν ὑπομονή σου στὸ Θεὸ, θὰ στὴν ἐπιστρέψει μὲ τόκο.
· Τὴν ὑπομονὴ τὴ χαρίζει ὁ Θεός. Εἶναι καρπὸς τοῦἉγίου Πνεύματος. Ὅταν ἔρχεται τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦἡὑπομονὴ πάντα τό συνοδεύει.
· Ὑποδείγματα ὑπομονῆς εἶναι οἱἍγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺἀγάπησαν καὶἀκολούθησαν τὸν ἀρχηγὸ τῆς ὑπομονῆς καὶ τελειωτὴἸησοῦ Χριστό. Κανένας Ἅγιος δὲν ζήτησε ἀπὸ τὸ Θεὸ ἀπαλλαγὴ ἀπό τό Σταυρό, ἀλλὰὑπομονὴ στὸ Σταυρό.
· Ἡὑπομονὴ εἶναι χαρακτηριστικό των χριστιανῶν καὶ συνισταμένη ὅλων τῶν ἀρετῶν.Ἡἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς εἶναι ἀπαραίτητη στὸν πνευματικὸἀγώνα, τὸν πνευματικὸ καταρτισμὸ καὶ τόν ἁγιασμό τοῦ χριστιανοῦ. Ὁ χριστιανὸς εἶναι πάντα ἕτοιμος γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἐπερχόμενων θλίψεων. Ἡ ὑπομονή δὲν εἶναι κάποια στωϊκὴἀπάθεια ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο ἀναίσθητο στὶς δυσκολίες, ἀλλὰἕνας στόχος ποὺ μὲ τὴν κατάκτησή του γίνεται πολύτιμο μέσο μάθησης.Ἃς ὑπομένουμε τὴν παιδεία τοῦ Θεοῦ. Οἱ πιὸ μικρὲς δυσκολίες μᾶς κάνουν πιὸ δυνατούς, μᾶς ἐκπαιδεύουν γιά τίς μεγαλύτερες.
· Οἱ θλίψεις καὶ οἱ δοκιμασίες, κατὰ τὸν ἀδελφόθεο Ἰάκωβο, γεννοῦν τὴν ὑπομονή, πού εἶναι ἡἀσπίδα στὴ θλίψη καί δὲν ἀφήνει τὴ λύπη νὰ χτυπήσει τὴν καρδιά. Ἡ ὑπομονή ταπεινώνει καί ἀπελευθερώνει ἀπό τόν ἐγωϊσμό. Ὁ ταπεινὸς δὲν φοβᾶται τὶς δυσκολίες.
· Ἡὑπομονὴ εἶναι δύναμη. Εἶναι ἐνεργητικὴ καὶὄχι παθητική. Εἶναι ἀνδρεία, ποὺ γεννιέται ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη στὸ Χριστό. Ἐκεῖνος ποὺἔχει ὑπομονὴ διαθέτει ἀνδρεία, ἡρωϊσμό, μεγαλοψυχία, προσόντα μὲ τὰὁποῖα γινόμαστε ἀνθεκτικοὶ καὶ δυνατοί, νικητὲς στὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς. Δέν μᾶς ρίχνουν οἱἀδυναμίες, οὔτε μᾶςἀνεβάζουν οἱἔπαινοι. Ὑπομονὴ σημαίνει δὲν κάνω πίσω, ἀλλὰ μὲἀνδρεία ἀντιστέκομαι στὶς δυσκολίες.
· Ἡὑπομονὴ ξεκινᾶἀπὸ τὴν ἀγάπη.Εἶναι ἡἔμπονη ἀγάπη, διότι γιὰ νὰὑπομείνεις τὸν ἄλλο πρέπει νὰ τὸν πονέσεις. Ἡὑπομονὴ στοὺς ἀδελφοὺς εἶναι ἀπόδειξη ἀγάπης καὶ πραγματοποιεῖται μὲ συμπαράσταση στὸν πόνο τοῦἄλλου. Βοηθᾶμε τοὺς ἄλλους στὴν ὑπομονὴ μοιραζόμενοι τὶς δοκιμασίες τους.
· Ὑπομονὴ σημαίνει νὰ δέχεσαι, νά ἀνέχεσαι καί νὰ συγχωρέσεις τὸν ἄλλον, ἐπειδὴ τὸν ἀγαπᾶς ὡς εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ αὐστηρότητα, ἡ κατάκριση καί ἡ ἄρνηση συγχώρεσης δείχνει ἀνυπομονησία.
· Ἡἀνυπομονησία εἶναι ἄρνηση τοῦ Σταυροῦ, πρόδρομος τῆς ἀπελπισίας. Ἡ μικρὴἀνυπομονησία κηλιδώνει τὶς μεγάλες ἀρετὲς καὶἡ μεγάλη τὶς σκοτώνει. Ἡἀνυπομονησία εἶναι ἡ πόρτα ἀπὸ τὴν ὁποία ὑποχρεώνουμε τὸν Κύριο νὰ φύγει ἀπὸ τὴ ζωή μας.
· Οἱἀνέσεις καὶ τὰ μέσα ποὺ διαθέτει σήμερα ὁἄνθρωπος ἔχουν διαβρώσει τὴν ὑπομονή του.
2. ΕΛΠΙΔΑ
· Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡἐνυπόστατη ἐλπίδα. Τήν ἐλπίδα τή βρίσκεται ὄχι στὴν ἔννοιά της, ἀλλὰ στὴν ὑπόστασή της. ὉἸησοῦς Χριστὸς δὲν εἶναι μιὰἀφηρημένη ἀπρόσωπη ἰδέα, ἀλλά εἶναι ἡ ὑπόσταση τῆς ἐλπίδας, ἡἴδια ἡἐλπίδα.
· Εἶναι ἀπαραίτητο νὰὑπάρξει τό πρόσωπο τοῦ πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, ποὺ θὰ μυήσει στὸ Χριστό, στὴν ἐλπίδα.
· Ἡἐλπίδα εἶναι ἡ δύναμη τοῦἀνθρώπου νὰἀντιμετωπίσει τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Εἶναι ἡ γεννήτρια τῆς ὑπομονῆς.
· Οἱ ἠθικὲς πτώσεις ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο στὴν ἀπελπισία.
· Οἱ σημερινοὶἄνθρωποι εἶναι ἀπελπισμένοι γιατί ἔχουν λάθος στόχους. Στηρίζουν τὴν ἐλπίδα τους στίς ἀπολαύσεις, τὰ χρήματα, τή δόξα, τήν προβολή παραμερίζοντας τό Χριστὸ ποὺ δίνει τὴν ἀληθινὴἐλπίδα.
· Ἡ μελέτη τῆς Γραφῆς δίνει πολλὴὑπομονὴ καὶἐλπίδα.
· Ἡὑπομονὴ καὶἡἐλπίδα εἶναι ἀθλήματα πνευματικά, πού δίνουν νόημα στήν ἐν Χριστῷ ζωῆ.
· Τὴν περίοδο τῶν μεγάλων δοκιμασιῶν καί τῆς Θεοεγκατάλειψης α. νὰἔχουμε ὑπομονὴ, β. νὰὑπάρχει πνευματικός, πού θά μᾶς στηρίξει, γ. νά ἔχουμε ἐλπίδα ὅτι θὰ περάσει καί δ. νά εἴμαστε σίγουροι ὅτι ὁ Θεὸς δέν μᾶς ἔχει ἐγκαταλείψει.
· Ὑπομένουμε ἕως τέλους ἐπειδὴ ἐλπίζουμε στὴν Ἀνάσταση.
3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΖΩΗ ΠΗΓΗ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΔΑΣ
· Ἡ λειτουργικὴ ζωὴ εἶναι πηγὴὑπομονῆς καὶἐλπίδας. Οἱἀκολουθίες τοῦ νυχθημέρου θωρακίζουν τὸν πιστὸ στὴν Χριστοκεντρικὴἐλπίδα τῆς ζωῆς.
· Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡμέρα λαμπρή, ἀνθοφοροῦσα, ποὺ μᾶς ἀπομακρύνει, μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὶς φαρμακερὲς μέριμνες καὶἀναμνήσεις. Τὸ σημερινό σύστημα θέλει νὰ καταργήσει τὴν Κυριακὴ καὶ νὰ σκοτώσει τὴν ἐλπίδα. Ἡ Κυριακὴ τροφοδοτεῖ τὸν ἄνθρωπο μὲὑπομονὴ καὶἐλπίδα. Δὲν ὑπάρχει γιά τούς χριστιανούς συννεφιασμένη Κυριακή.
· Ἡ κάθε Θ. Λειτουργία εἶναι γιορτὴἐλπίδος καὶ χαρᾶς. Γι’ αὐτό καί σέ κάθε γιορτὴ τελεῖται Θεία Λειτουργία. Ἡ Θεία Λειτουργία μᾶς μεταφέρει στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί μᾶς ἐφοδιάζει μέ δύναμη καί ὑπομονή.
· «Ὁἱερέας νὰ λειτουργεῖ κάθε μέρα γιὰ νὰ εὐλογεῖται ὁ τόπος», λέει ὁἍγιος Κοσμᾶς.
· Οἱ ψαλμοί, οἱὕμνοι καί οἱ εὐχὲς προσφέρουν γαλήνη, εἰρήνη, ἐλπίδα, ξεκούραση, χαρά, θεολογία καί Δοξολογία. Ξεκινοῦν ἀπὸ τὸν πόνο καὶ καταλήγουν στὴν ἐλπίδα καί τή νίκη τῆς Ἀναστάσεως. Μέ τὶς εὐχὲς ἀπελευθερώνονται ὁ καϋμὸς καὶ τὸἄγχος καὶ βεβαιώνεται, ὅτι ὁ πόνος ξεπερνιέται ὅταν εἴμαστε τακτοποιημένοι ἐσωτερικά.
· Αὐτοὶ ποῦ μελετοῦν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ κοινωνοῦν τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦγεμίζουν μὲὑπομονὴ καὶἐλπίδα.
· Οἱ ποιμένες νὰὁδηγοῦν τοὺς νέους μὲ τὴ λειτουργικὴ ζωὴ στὴν ἐλπίδα.
· Νὰ εἶναι ὀργανωμένη ἡ λειτουργικὴ ζωὴ γιὰ νὰ μὴἀπελπίζει τὸ κόσμο. Ἡ τάξη στὶς ἀκολουθίες καὶἡ παρουσία νέων στὸ Ναό, στὸἹερό, στὸ Ψαλτήρι προσφέρει πολλὴἐλπίδα.
· Ὁ ὑπερβολικὸς φωτισμός, ὁἐκκωφαντικὸς ἦχος καί ἡ ἀταξία φυγαδεύουν τὴν κατάνυξη.
· «Σῶσον με Κύριε, γιατί Ἐσύ εἶσαι ἡ ὑπομονή μου!».
(»Γέροντες της εποχής μας»)
