»Άρτος ζωής αιωνιζούσης γενέσθω μοί τό Σώμα σου τό άγιον, εύσπλαγχνε Κύριε, καί τό τίμιον Αίμα, καί νόσων πολυτρόπων άλεξιτήριον.
Τού δείπνου σου τού μυστικού, σήμερον Υιέ Θεού, κοινωνόν μέ παράλαβε. ού μή γάρ τοις έχθροίς σου τό μυστήριον ειπω, ού φίλημα σοί δώσω καθάπερ ό Ιούδας άλλ’ ώς ό ληστής ομολογώ σοί. Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου.
Ιδού γάρ βαδίζω προς θείαν Κοινωνίαν Πλαστουργέ, μή φλέξης με τή μετουσία πύρ γάρ ύπάρχεις τούς αναξίους φλέγον. άλλ’ούν κάθαρον έκ πάσης κηλίδος.»
(»Γέροντες της εποχής μας»)
