ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΣΙΑΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΝ ΜΗΤΕΡΑ ΗΜΩΝ
ΜΑΤΡΩΝΑΝ ΤΗΝ ΑΟΜΜΑΤΟΝ ΣΥΧΡΟΝΟΝ ΡΩΣΙΔΑ ΑΣΚΗΣΑΣΑΝ ΕΝ ΚΟΣΜΩ
Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια.
Ευλογήσαντος του Ιερέως λέγομεν το «Κύριε εισάκουσον»· μεθ’ ο το Θεός Κύριος, ως συνήθως και τα εξής.
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Την εν Ρωσία διαλάμψασαν άρτι
υπομονή εν τοις εκάστοτε πόνοις,
αγάπη προς τους πάσχοντας και προς τον Θεόν,
ταπεινώσει, μέλψωμεν, απάθεια και νήψει
μελιρρύτοις άσμασι, θεοφόρον Ματρώναν,
αυτής λιτάς αόκνους ευλαβώς
προς τον Δεσπότην Χριστόν εξαιτούμενοι
Δόξα. Το αυτό.
Και νυν. Θεοτόκιον
Ου σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε,
τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι.
Ει μη γαρ Συ προΐστασο πρεσβεύουσα,
τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων;
Τίς δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους;
Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ Σου·
Σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Είτα ο Ν’ Ψαλμός και ο Κανών, ού η Ακροστιχίς:
«Ματρώνα, λιταίς Σου σκότη μου διάλυσον. Χ.»
Ωδή α’. Ήχος πλ.δ’. Υγράν διοδεύσας.
Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ματρώνα, δικαίως υπό σεπτού
η ονομασθείσα,
στύλος όγδοος αχανούς,
Ρωσίας, Κροστάνδης Ιωάννου,
εν ευσεβεία ημάς πάντας στήριξον.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Αγίασον πάντας σε ευλαβώς,
Ματρώνα, τιμώντας
ώσπερ κρήνην αγιασμού
θεόβρυτον και πηγήν θαυμάτων
την εν Ρωσία αρτίως εκβλύσασαν.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Του κόσμου ασκήτρια θαυμαστή,
Ματρώνα οσία,
δυσχειμέροις εν τοις καιροίς
δεινής αθεΐας εν Ρωσία
η διαλάμψασα ρύσαι με θλίψεων.
Και νυν… Θεοτοκίον.
Ροαίς, Μητροπάρθενε, ρυπτικών
ευχών Σου προς Κτίστην
και Υιόν σου ημών παθών
κατάσβεσον φλόγα χαμαιζήλων,
Θεόγεννητορ, μερόπων διάσωσμα.
Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Ως πυξίον σοφίας
και αρετής μέλπομεν
Σε των ευσεβών αι χορείαι,
χάριτος σκήνωμα,
Ματρώνα, και δωρεών
παντοδαπών εκμαγείον
οι εν δίναις σπεύδοντες τη μεσιτεία Σου.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Νυν, αόμματε μήτερ,
η της ψυχής όμματα
έχουσα σαφώς εστραμμένα
προς τον ουράνιον
Νυμφίον και Λυτρωτήν,
Ματρώνα άνοιξον κόρας
τας ημών θεάσασθαι τα υπέρ έννοιαν.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ασκουμένων γυναίων
θεοειδές έκτυπον,
η οφθείσα Πνεύματος θείου
κατοικητήριον,
τω σω Νυμφίω Χριστώ,
Ματρώνα πρέσβευε, σώφρον,
δούναι τοις τιμώσι Σε
χάριν και έλεος.
Και νυν… Θεοτοκίον.
Λυμεώνος αΰλου
γένους βροτών, Δέσποινα,
Κεχαριτωμένη Μαρία,
θεία ολέτειρα,
εξ επήρειας αυτού,
απάλλαξόν με εν τάχει
τον ψυχή και χείλεσι Σε μακαρίζοντα.
Διάσωσον,
από κινδύνων, Ματρώνα τους Σε τιμώντας
ως νεόφωτον αρετών παντοίων απαύγασμα
και άστρον προς στένοντας συμπαθείας.
Επίβλεψον
εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε,
επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν
και ίασαι
της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Την υπομονή
και ταπεινώσει λάμψασαν
εν χρόνοις δεινοίς
Ρωσίας ανυμνήσωμεν
ασκήτριαν κράζοντες
τιμαλφές αρετών ανακτόριον, Μάτρωνα, χάριν εύρηκας Χριστώ
πρεσβεύειν υπέρ των ευφημούντων Σε.
Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Ικετών εις βοήθειαν
σπεύσον σων, Ματρώνα θεοχαρίτωτε,
σαρκοφόρος ώσπερ άγγελος
εν Ρωσία άρτι διαλάμψασα.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Ταπεινώσεως σκήνωμα
και εικών, πανεύφημε προοράσεως,
τηρεί πάντας τους τιμώντας Σε
εν υπομονή και νήψει πάντοτε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ασινείς διατήρησον
νόσων κατωδύνων τους εκζητούντας Σου
τας πρεσβείας προς τον Ύψιστον,
θεαυγές Ματρώνα, υπερένδοξε.
Και νυν… Θεοτοκίον
Ιλαστήριον άμεσον
κόσμου, απολύτρωσαι, Μητροπάρθενε,
τους πιστώς Σε μακαρίζοντας
και εκδεχομένους την Σην εύνοιαν.
Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Σου την ευαγή
πολιτείαν αναμέλποντες
εν τω κόσμω εξαιτούμεθα ευχάς
προς τον Κύριον, Ματρώνα, τας αόκνους σου.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Στήριξον ημάς
εν τη πίστει τους προστρέχοντας
ση, Ματρώνα γεραρά επισκοπή
και υμνούντας σε ως στύλον θεοφώτιστον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Όλβε της Χριστού
Εκκλησίας πολυτίμητε,
θησαυρόν, Ματρώνα, ώσπερ τιμαλφή
Θείας Σκέπης μάνδρα έχει τα Σα λείψανα.
Και νυν… Θεοτοκίον.
Ύμνοις σε αεί,
σωτηρίας ως κρηπίδωμα
καταστέφομεν βροτών, Μήτερ Θεού,
και χαράς ημών αλήκτου θείαν πρόξενον.
Ωδή στ’. Την δεήσιν.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Στηρίζουσα
δήμον εμπερίστατον
δυσχειμέροις αθεΐας εν χρονοίς,
μήτερ Ματρώνα, ουκ έπαυσας Ρώσων
επιζητούντων αλήθειαν πίστεως,
η νυν στηρίζουσα ευχαίς
Σαις προς Κύριον πάντας ικέτας Σου.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Κραυγάζει Σοι
ευσεβών ομήγυρις
καταφεύγουσα, Ματρώνα, Ση σκέπη
και ακλινή προστασία υψόθεν
μη διαλίπης ημάς εποπτεύουσα,
Κυρίου νύμφη, τους πιστώς
μελωδούντας ασκήσεως πόνους Σου.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ομμάτων μου
της ψυχής διάνοιξον,
θεοφόρητε Ματρώνα, τας κόρας
του βλέπειν πάντα συμφέροντα, κράζω,
η αομμάτως τον βίον ανύσασα
και παρειμένη εν καιροίς
τοις εσχάτοις, Ρωσίας ωράϊσμα.
Και νυν… Θεοτοκίον.
Την δέησιν,
Θεοτόκε Δέσποινα,
η τεκούσα υπέρ λόγον τον Λόγον
Θεού Υψίστου, προσδέχου Σου δούλου
πανευμενώς του ζητούντος την χάριν Σου
και ανυμνούντως ευλαβώς
τον Υιόν Σου και Κτίστην του σύμπαντος.
Διάσωσον,
από κινδύνων, Ματρώνα τους Σε τιμώντας
ως νεόφωτον αρετών παντοίων απαύγασμα
και άστρον προς στένοντας συμπαθείας.
Αχραντε,
η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως
επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον
ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου.
Την δυναμένην του Πνεύματος χάριτι
προβλέπειν πάντα εσόμενα μέλψωμεν,
Ματρώναν, Ρωσίας αγλάϊσμα
ως γυναικών θεαυγών ισοστάσιον
και κόσμου μεσίτριαν ένθερμον.
Προκείμενον. Ήχος δ’. Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι.
Στίχος. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου και κατεύθυνε τα διαβήματά μου.
Ευαγγέλιον κατά Μάρκον (Κεφ. η’ 34 – θ’ 1)
Είπεν ο Κύριος· Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι. Ος γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ος δ’ αν απολέσει την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και του Ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. Τί γάρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; ος γάρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγεν αυτοίς· αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μή γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει.
Δόξα.
Ταις της Σης Οσίας πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμων εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθεμένοι.
Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανομημά μου.
Την παραμυθήσασαν
εμπεριστάτων χορείας
Ρώσων εν τοις έτεσι
τοις εσχάτοις μέλψωμεν ύμνοις πρέπουσι
του Θεού χάριτι,
θεαυγή Ματρώναν,
την αόμμματον ασκήτριαν,
ήσπερ ο Κύριος της ψυχής τα όμματα ήνοιξεν
οράν τα εν τω μέλλοντι
και των καρδιών τα ενδότερα
κραυγάσωμεν διάνοιξον ημών
ψυχών ευχαίς Σου τα βλέφαρα
βλέπειν τα σωτήρια.
Ο Ιερεύς· Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου…
Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Η εν κόσμω οσίως
και αμέμπτως τον βίον εκδαπανήσασα,
Ματρώνα και αρθείσα
προς δόμους αφθαρσίας, μη ελλιπής εκάστοτε
υπέρ των Σων ικετών
πρεσβεύουσα Κυρίω.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Μήτερ πνευματοφόρε,
της Ρωσίας, Ματρώνα, το νέον σέμνωμα,
επάκουσον φωνής μου
δεήσεως και ρυσαι
συμφορών και κακώσεων
και της γεέννης πυρός
τον καταφεύγοντά Σοι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ουρανόφωτος στήλη
ταπεινώσεως, μήτερ, ευχής και νήψεως
επώφθης, εκ κοιλίας
μητρός προορισθείσα
καταυγάσαι πυσρσεύμασι
Σων διδαχών τον λαόν
εν αθεΐας χρόνοις.
Και νυν.. Θεοτοκίον.
Υπερύμνητε Μήτερ,
Σην αγίαν εικόνα ως όλβον άσυλον
επονομαζομένην, αμαρτωλών απάντων
σωτηρίαν, η πάνσεπτος
Ματρώνα έσχεν παντί
εν βίω, Θεοτόκε.
Ωδή η’. Τον Βασιλέα.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Δακρυρροούντες
τας σας λιτάς εκζητούμεν
οι εν θλίψεσιν όντες, Ματρώνα,
προς τον Σον Νυμφίον
και Λυτρωτήν του κόσμου.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Ίσθι ακέστωρ
των Σε υμνούντων, Ματρώνα,
ταπεινώσεως ως μυροθήκην
και δοχείον πλήρες
υπομονής εν βίω.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Αγίων νέων
συνηριθμήθης χορείαις,
μεθ’ ων χαίρεις απαύστως εν πόλω
και Χριστώ πρεσβεύεις
υπέρ ημών, Ματρώνα.
Και νυν… Θεοτοκίον.
Λειμών ευώδης,
Μήτερ Θεού, παρθενίας
και ηδύπνοος κήπος αγνείας
πέλουσα, Σους δούλους
καθήδυνον οδμαίς Σου.
Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Υπέρ των Σε τιμώντων
και ασπαζομένων
εν τη μονή θείας Σκέπης Σα λείψανα,
Χριστόν δυσώπει, Ματρώνα, τον Σε δοξάσαντα.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Στηρίζουσα μη πάυση,
στύλε της Ρωσίας,
τους κλονουμένους, Ματρώνα, εκάστοτε
ευχών Σου ράβδω προς Κτίστην τον πανευΐλατον.
Οσία του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Ορθοφρονούντων πάντων
Ρώσων αντιλήπτορ,
Ματρώνα, πλάνης ομίχλην εκδίωξον
και την αχλύν την ζοφώδη λύσον αιρέσεων.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ναέ χρηστοηθείας
πάνχρυσε, Ματρώνα,
ναούς ημάς εγρηγόρσεως πάντιμε,
δείξον τους μνήμην τιμώντας Σην αεισέβαστον.
Και νυν… Θεοτοκίον.
Χαρίτων θεοσδότων,
Κεχαριτωμένη,
αγνή Παρθένε, ταμείον ασύλητον
τους Σε γεραίροντας πόθω αεί χαρίτωσον.
Αξιον εστίν ως αληθώς
μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον,
την αειμακάριστον και παναμώμητον
και Μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ
και ενδοξοτέραν
ασυγκρίτως τον Σεραφείμ,
την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν,
την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.
Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις, των εν κόσμω ασκητριών
καύχημα, Ματρώνα,
των ασκήσει θεοτερπεί,
αρετών εις ύψος καταντησάντων μέγα,
νεόφυτον Ρωσίας,
άνθος ηδύπνοον.
Πάντας τους προστρέχοντας ευλαβώς
Σου ταις ικεσίαις
προς τον Κύριον Ιησούν,
Σον σεπτόν Νυμφίον,
εν ουρανοίς Ματρώνα,
συντήρει επηρείας
πλάνου απήμονας.
Χαίροις, διοράσεως ο κανών,
χαίροις η ακρότης
της εν βίω υπομονής,
χαίροις, της Ρωσίας
ο όγδοος ο στύλος,
Ματρώνα θεοφόρε,
πίστεως πρόβολε.
Χαίροις, η αόμματος εκ γαστρός,
η χαριτωθείσα
Παρακλήτου αύραις τερπναίς,
χαίροις, συμπαθείας
προς πάσχοντας, Ματρώνα,
και προς εμπεριστάτους
στύλος ακράδαντος.
Δίδου τοις τιμώσι Σε ακλινώς,
ευκλεές Ματρώνα,
εν τω βίω υπομονήν
και ισχύν πατήσαι
το φρύαγμα του πλάνου,
η στέρησιν ομμάτων
καθυπομείνασα.
Φως την στερηθείσαν εκ γενετής
οφθαλμών, Ματρώναν,
ευφημήσωμεν ευλαβώς
ως πνευματοφόρων
ασκητριών Ρωσίας
αγλαϊσμα το νέον
και σκεύος χάριτος.
Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί,
Πρόδρομε Κυρίου,
Αποστόλων η δωδεκάς,
οι Άγιοι πάντες,
μετά της Θεοτόκου
ποιήσατε πρεσβείαν
εις το σωθήναι ημας.
Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αδιάσειστον στύλον Ρωσίας όγδοον,
την στερουμένην ομμάτων
εκ γενετής, ευλαβώς
ανυμνήσωμεν Ματρώναν την αοίδιμον,
ως σκεύος θείων δωρεών
και αγάπης ακραιφνούς
προς πάντας εμπεριστάτους
βοώντες σκέδασαν ζόφον
παθών ημών φωτί Σης χάριτος.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ην ψάλλομεν το εξής.
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντων εν εσχάτοις τοις καιροίς
κεκλεισμένων, Μήτερ, εχόντων
τους οφθαλμούς της ψυχής
και αυτής συμφέροντα, Ματρώνα πάνσεμνε,
παρορόντων διάνοιξον
και δείξον την τρίβον
προς ζωήν απάγουσαν την αιωνίζουσαν
τοις ειλικρινώς Σε τιμώσιν
ως Ρωσίδος πάνσεπτον
γόνον και ταμείον χάριτος ακένωτον.
Δέσποινα, πρόσδεξαι
τας δεήσεις των δούλων Σου,
και λύτρωσαι ημάς
από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου
εις Σε ανατίθημι,
Μήτερ του Θεού,
φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου.
Δίστιχα.
Ματρώνα, άνοιξον οφθαλμούς μου βλέπειν
ψυχής το συμφέρον, βοά Χαραλάμπης.
Φιλοθέου διάνοιξον έτι κόρας ψυχής,
Ματρώνα, οράν αγήρω μόνον.
Ματρώνα, μετάνοιαν δίδου μοι
και ρύσαι με της υπερηφανείας, βοά Σοι Ηλίας.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ.
