Στις 12 Δεκεμβρίου 2011, ημέρα Δευτέρα και ώρα 7:00 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (οδός Εθνικής Αμύνης 4) η παρουσίαση του 60ου βιβλίου, τρίτομου έργου 1640 σελίδων, του μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου «Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος».
Να αναφερθεί ότι η παρουσίαση θα γίνει από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, τον Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Καθηγούμενο της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, τον Αρχιμανδρίτη Ιουστίνο Μπαρδάκα Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας και τον κ. Συμεών Πασχαλίδη καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο υπεύθυνος των εκδόσεων «Μυγδονία» κ. Αθανάσιος Καγιάς και θα κλείσει ο συγγραφέας π. Μωυσής.
Αναδημοσιεύω από το περιοδικό ΠΡΩΤΑΤΟΝ, Τεύχος 120, Οκτ-Δεκ 2010:
Μέγα Αθωνικό Γεροντικό
Ετοιμάζοντας ένα νέο, μεγάλο, τρίτομο, βιβλίο για όλους τους ενάρετους Γέροντες Αγιορείτες, που εκοιμήθησαν στον 20ο αιώνα, βρέθηκα σ’ ένα πολύτιμο πλούτο ωραίων, ασκητικών μορφών, γνήσια ταπεινών, σεμνών, αφιλόδοξων, ήσυχων, ακτημόνων, φιλόθεων και φιλάνθρωπων, χαριτωμένων και χαρισματούχων, που με συγκίνησαν και μου προκάλεσαν σεβασμό και θαυμασμό. Μόνες οι φωτογραφίες τους αρκούν, για να σου φανερώσουν κάτι από τη χάρη τους.
Το Άγιον Όρος, όπως έχουμε ξαναγράψει, κυρίως είναι αυτό που δεν φαίνεται. Πλησιάζοντας και γνωρίζοντας από κοντά αυτά τα καλοκάγαθα γεροντάκια έρχεται κανείς απευθείας σ’ επαφή με τη ζωντανή ορθόδοξη μοναχική παράδοση. Εδώ ένας άλλος κόσμος, ενός άλλου επιπέδου και μιας άλλης λογικής. Κάτι το παλαιό και συνάμα νέο, το σοβαρό και ανθρώπινο. Εδώ τιμάται η αληθινότητα του τιμίου και μοναδικού ανθρώπινου προσώπου.
Όσο η ησυχία η εξωτερική γίνεται εσωτερική αρχίζεις, ν’ αγαπάς τη σιωπή, να μετράς τα λόγια σου, να μένεις στα καίρια, τα κύρια, τα σπουδαία, τα’ απαραίτητα. Αγάπησαν εγκάρδια και ολόψυχα τον Θεό και άφησαν να τους μιλήσει ο ΘΥεός, όπως και όποτε θέλει. Ήταν έτοιμοι ν’ ακούσουν οτιδήποτε. Δεν είπαν του Θεού αυτά που ήθελαν ν’ ακούσουν. Είναι ένα ωραίο και βαθύ μυστήριο η σιωπή του Θεού. Οι παλαιοί Αγιορείτες Γέροντες έχουν μια ακριβή αρχοντιά. Σου μιλούν με τη σιωπή τους. Σε ακούνε, όποιος και αν είσαι. Πολύ με συγκίνησε ως νέο αυτή η σιωπηλή στάση των πολύπειρων μοναχών. Έχουν κουβέντα συνεχή με τον Θεό. Προσεύχονται παντού και πάντοτε.
Η μεγαλύτερη και καλύτερη γνώση είναι να γνωρίσεις τον πραγματικό εαυτό σου. Αυτόν που συχνά σου ξεφεύγει σαν χέλι μέσα από τα χέρια σου. Η αυτογνωσία είναι ένα από τα πρώτα σκαλοπάτια της πνευματικής ανόδου. Το ν’ ασχολείσαι συνεχώς με τους άλλους είναι ένα άσκοπο και μάταιο σεριάνι. Το αυστηρό κοίταγμα του εαυτού μας δεν είναι εγωιστικό καθόλου. Αν δεν βοηθήσει κανείς τον εαυτό του είναι αδύνατον να βοηθήσει τους άλλους. Η μόνιμη αυτοπαρατήρηση, ο αυτοέλεγχος, η αυτομεμψία των ασκητών συνδράμει στην κάθαρση, τη νήψη, τη διόρθωση. Η περιττή ετεροπαρατήρηση κουράζει, ταλαιπωρεί και καθυστερεί από τον στόχο και τον σκοπό.
Οι αρετές δεν είναι παράσημα κατωρθωμάτων, επίδειξη διάσημων προς επικρότηση, αλλά καρπός μακρού, συνεχούς, ταπεινού, υπομονετικού κι επίμονου αγώνος προς παθοκτονία. Η τελειότητα δεν έχει τέλος. Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν νιρβάνα προς επανάπαυση, ραστώνη κι εφησυχασμό. Ο καλής αγωνίας αγώνας είναι ισόβιος. Η χάρη του Θεού βεβαίως εμψυχώνει, ενισχύει και αναπαύει τους καλοπροαίρετους αγωνιστές, τους μυστικούς εργάτες του πνεύματος.
Οι περισσότερες από τετρακόσιες μορφές του σύγχρονου αυτού μεγάλου αθωνικού Γεροντικού έχουν μία μοναδική απλότητα, σημαντική αυθεντικότητα, σπουδαία αληθινότητα, μακάρια γνησιότητα και ανυπόκριτη ταπεινότητα. Απορείς πως υπήρξαν τέτοιοι άνθρωποι, τόσο γενναίοι, τόσο αγαθοί, τόσο ταπεινοί. Βρήκαν στην πενία πλούτο. Στην απόρριψη χαρά. Στην αδοξία ικανοποίηση. Δεν διδάσκουν, δεν πιέζουν, δεν κουράζουν, αλλά διδάσκονται, αγωνίζονται, κοπιάζουν. Υπάρχουν ακόμη κρυμένοι και άγνωστοι. Η αρετή δεν πέθανε. Η αγιότητα δεν ανήκει στο παρελθόν της Εκκλησίας. Το Άγιον Όρος συνεχίζει και σήμερα να έχει αγίους. Το αγιορείτικο Γεροντικό κρύβει πολύτιμους λίθους ανυπολόγιστης αξίας και σημασίας …
ΠΗΓΗ: Αγιορείτικες Μνήμες
