Άγιος Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης
Σήμερα ό Θεός ανέχεται την κατάσταση. Ανέχεται, ανέχεται, για να είναι αναπολόγητος ό κακός. Είναι περιπτώσεις πού ό Θεός επεμβαίνει άμεσα και αμέσως, ενώ σε άλλες περιπτώσεις περιμένει· δεν δίνει αμέσως την λύση και περιμένει την υπομονή των ανθρώπων, την προσευχή, τον αγώνα. Τι αρχοντιά έχει ό Θεός! Ένας πόσους είχε σφάξει τότε με τον πόλεμο και ακόμη ζει. Θα τού πει στην άλλη ζωή ό Θεός: «Σ’ άφησα να ζήσης περισσότερο και από τους καλούς». Δεν θα έχει ελαφρυντικά.
– Γέροντα, μερικοί τέτοιοι άνθρωποι, ενώ είναι βαριά άρρωστοι, πώς δεν πεθαίνουν;
– Φαίνεται έχουν βαρείες αμαρτίες, γι’ αυτό δεν πεθαίνουν. Περιμένει ό Θεός μήπως μετανοήσουν.
– Και τον κόσμο πού παιδεύουν;
– Αυτοί πού παιδεύονται και δεν φταίνε, αποταμιεύουν. Αυτοί πού φταίνε, εξοφλούν.
– Γέροντα, τι θα πει «Πονηροί άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί τό χείρον, πλανώντες καί πλανώμενοι»;
– Κοίταξε· υπάρχουν άνθρωποι πού έχουν κάποιον εγωισμό και ό Θεός τους δίνει ένα σκαμπίλι να πάνε παρακάτω. Άλλοι έχουν λίγο παραπάνω εγωισμό και ό Θεός τους δίνει ένα σκαμπίλι και πάνε ακόμη παρακάτω. Αυτούς όμως πού έχουν εωσφορική υπερηφάνεια, ό Θεός τους αφήνει. Μπορεί να φαίνεται ότι κάνουν προκοπή, άλλα τι προκοπή είναι αυτή; Μαύρη προκοπή. Και μετά δεν πέφτουν απλώς κάτω, αλλά πέφτουν κατ’ευθείαν στο βάραθρο. Ό Θεός να φυλάει!
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Β’ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ)
