Οι νέες ταυτότητες.

– Γέροντα, είπε κάποιος: «Πώς το πεντοχίλιαρο έχει το 666 και το χρησιμοποιούμε; Το ίδιο θά είναι και ή ταυτότητα».

-Το πεντοχίλιαρο είναι νόμισμα – και ή λίρα της Αγγλίας έχει επάνω την Βικτώρια- αυτό δεν με πειράζει. «Τα Καί­σαρος Καίσαρι». Έδώ όμως είναι ή ταυτότητα μου, είναι κάτι προσωπικό· δεν είναι νόμισμα. Ταυτότητα ση­μαίνει ο, τι και ή λέξη· ταυτίζεται δηλαδή κανείς μ’ αυτά πού δηλώνει. Βάζουν τόν διάβολο και υπογράφω οτι τόν αποδέχομαι. Πώς νά το κάνω αυτό;

– Γέροντα, τί σχέση έχει αυτή ή ταυτότητα με το σφράγισμα;

– Ή ταυτότητα δεν είναι το σφράγισμα· είναι ή εισαγωγή τού σφραγίσματος.

– Ό κόσμος, Γέροντα, ρωτάει τί νά κάνουν σχετικά μέ τις νέες ταυτότητες.

– Εσείς καλύτερα, όταν σας ρωτούν, νά τους λέτε νά συμβουλεύωνται τους Πνευματικούς τους και νά κάνουν υπο­μονή νά δουν πώς θά ένεργήση ή Εκκλησία, γιατί πολλοί κάνουν ερωτήσεις, άλλα λίγοι καταλαβαίνουν τις άπαντήσεις. Άφου ξεκάθαρα τά γράφω στο φυλλάδιο «Σημεία τών καιρών», ας ένεργήση ό καθένας ανάλογα με την συνείδη­ση του. Βέβαια μερικοί είπαν: «Έ, αυτά είναι μιά γνώμη ενός καλογήρου· δεν είναι ή θέση της Εκκλησίας». Έγώ όμως δέν είπα δική μου γνώμη, άλλα διατύπωσα απλά τά λόγια του Χριστού, του Ευαγγελίου, γιατί την δική μας γνώ­μη πρέπει νά την υποτάσσουμε στο θέλημα τού Θεού, πού εκφράζεται μέσα στο Ευαγγέλιο. Άλλοι, τά αντίθετα άπό όσα λέω, λένε ότι τά είπε ό πατήρ Παΐσιος. Μερικοί πάλι πού τά ακούν, αφού είναι τόσο σοβαρά θέματα, δέν ρωτούν άν είναι έτσι, άν πράγματι τά είπα, άλλα τά πιστεύουν. Έγώ δέν φοβάμαι· τά λέω έξω άπό τά δόντια. Έρχονται στο Κα­λύβι, πετάν εξάρια στό κουτί. Καλά αυτά, τέλος πάντων! Μιά μέρα πέταξαν μιά πινακίδα έξω άπό τήν πόρτα… Νό­μιζα ότι ήρθε κάποιος, δέν με βρήκε και έγραψε «απουσιά­ζει», γιά νά το δή και κανείς άλλος. Κοιτάω μετά, τί νά δω! Είχε μιά βρισιά! Τέτοια βρισιά δέν είχα ακούσει ούτε κο­σμικός. Θά φάη ένα σκούπισμα όλη αυτή ή κατάσταση, άλλα θά περάσουμε μιά μπόρα. Ό κόσμος έχει ξεσηκωθή, και έμείς πρέπει νά ξεσηκωθούμε μέ πολλή προσευχή.

Άλλοι ενδιαφέρονται γιά το θέμα τών ταυτοτήτων, άλλοι το εκμεταλλεύονται και δημιουργούν προβλήματα. Ή Εκκλησία πρέπει νά πάρη μιά θέση σωστή. Νά μιλήση, νά έξηγήση στους πιστούς, γιά νά καταλάβουν ότι, άν πά­ρουν τήν ταυτότητα, αυτό θά είναι πτώση. Συγχρόνως νά ζητήση άπό το κράτος τουλάχιστον νά μήν είναι υποχρε­ωτική ή νέα ταυτότητα. Άν ή Εκκλησία λάβη μιά θέση σο­βαρή και σεβασθούν τήν ελευθερία τών πιστών και όποι­ος θέλει θά βγάλη νέα ταυτότητα, όποιος θέλει θά έχη τήν παλιά, τότε θά τήν πληρώσουν μόνο μερικά γερά καρύδια, γιατί οι άλλοι θά τους πηγαίνουν κόντρα. Ό πολύς κόσμος θά κάνη τήν δουλειά του. Όσοι θά θέλουν νά εξυπηρετη­θούν θά έχουν τήν νέα και οι άλλοι οι καημένοι, οι ευλαβείς, θά έχουν τήν παλιά ταυτότητα και θά τους ταλαιπωρούν.

Τώρα, αφού ό υπουργός υποσχέθηκε νά μή βάλη τό 666 στις ταυτότητες ούτε όρατώς ούτε άοράτως, καί αυτό κάτι είναι. Θά κάνουμε υπομονή, θά δείξουν τά πράγματα. Και μόνον πού λένε οτι δεν βάζουν τό 666, είναι κάτι. Αρνούνται καί οι ίδιοι. Ας δούμε τελικά τί θά βάλουν. Μέχρι πού νά κυκλοφορήσουν οι νέες ταυτότητες, μπορεί νά ‘ρθή καί ή οργή τού Θεού. Ύστερα, δεν είναι ότι σε είκοσι τέσσερις ώρες θά πρέπη νά βγάλουν όλοι ταυτότητες. Ας βγουν οί πρώτες· θά εξετασθούν καί, αν βγη ψεύτης ό υπουργός, θά είναι δίκαιος ό αγώνας. Αν τώρα συνεχίσουμε τις δια­μαρτυρίες, εκείνοι θά πουν: «Νά, αυτοί δημιουργούν τα­ραχές. Ένώ δεν τίθεται θέμα, φωνάζουν καί διαμαρτύρο­νται». Τό σκυλί, αν είναι καλός φύλακας, γαυγίζει, όταν έρχεται ό κλέφτης. Όταν ό κλέφτης φύγη, σταματάει. Αν συνέχιση νά γαυγίζη, τότε δεν είναι καλός φύλακας.

– Γέροντα, είπαν ακόμη, επειδή έχουμε ανεξιθρησκία, νά μήν αναγράφεται τό θρήσκευμα στις νέες ταυτότητες.

– Ναί, αυτούς δεν τους ενδιαφέρει, εμένα όμως με ενδια­φέρει, γιατί είναι ή ταυτότητα μου. Γράφει από πού είμαι καί τί είμαι. Αν δεν μπή τό θρήσκευμα, θά δημιουργη­θούν προβλήματα. Θά πάη λ.χ. ένας στο γραφείο γάμων. Αν λέη ή ταυτότητα «Όρθόδοξος» – άσχετα πόσων κα­ρατιών είναι -, εντάξει. Αν όμως δέν γράφη τό θρή­σκευμα, πώς θά τού δώσουν άδεια γάμου; Γιά τήν Εκκλη­σία αυτό είναι μπέρδεμα. Αν πάλι μπή τό θρήσκευμα προαιρετικά, θά είναι καί σάν ομολογία. Ή Ευρώπη είναι Ευρώπη. Έδώ είναι διαφορετικά.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Β’ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ)