(ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ) Ἕνας πολύ γνωστός κωμικός ἡθοποιός (δέν ἀναφέρουμε τό ὄνομά του γιατί ὁ ἄνθρωπος ἴσως δέν θά ἤθελε) ἔπαιζε σέ μιά ἐπιθεώρηση.
Στό νούμερό του ὅλο τό θέατρο τρανταζόταν ἀπό τά γέλια! Σέ κάποια στιγμή εἶδε μέ τήν ἄκρη τοῦ ματιοῦ του ἕνα νεαρό ζευγάρι, ἕνα ἀγόρι μέ ἕνα κορίτσι άγκαλιασμένα νά κλαῖνε. Παραξενεύτηκε! Ὅταν τέλειωσε τό νούμερό του καί ἔγινε διάλειμα, ἔστειλε ἕναν βοηθό του νά τούς βρεῖ καί νά τούς φωνάξει στό καμαρίνι του.
-Βρέ παιδιά! Ἐγώ κάνω τόν κόσμο νά γελᾶει, νά ξεχνᾶει τά προβλήματά του! Ἐσεῖς γιατί κλαῖτε;
-Ε, νά… Εἴμαστε ἀρραβωνιασμένοι καί δέν ἔχουμε χρήματα, οὔτε σπίτι νά φτιάξουμε οὔτε τόν γάμο νά κάνουμε… Ἤρθαμε ἐδώ σέ σᾶς μήπως ξεχαστοῦμε λίγο…
Ἔσκυψε τό κεφάλι ὁ κωμικός… σκέφτηκε λίγο καί, τέλος, εἶπε:
-Παιδιά μή στεναχωριέστε! Ἐγώ! Θά τά ἀναλάβω ὅλα! Καί σπίτι θά φτιάξω, πλῆρες, ἐπιπλωμένο, καί τό γάμο θά ἀναλάβω καί θά γίνω ἐγώ κουμπάρος σας! Καί τό παιδάκι πού θά δώσει ὁ Θεός θά σᾶς βαφτίσω! Μόνο νά σταματήσετε νά κλαῖτε! Νά χαμογελᾶτε!!!
Ἔτσι καί ἔγινε!
Ὥ Ἀγάπη! Καί στό γέλιο καί στό δάκρυ, Ἐσύ νικᾶς πάντα!!!
