– Πάτερ ειναι μερικοι που λενε φοβερά πράγματα εναντίον σου. Αυτος απαντούσε ήρεμα:
– Τίποτα φοβερό δεν μπόρεσε να κάνει ως τώρα κανείς στο Νήφωνα, παρά μόνο ο διάβολος.
Αυτος κι εγώ, όσο θα είμαστε σε τούτο το κόσμο, θα τρωγόμαστε… Προσευχόταν μάλιστα για τους κατηγόρους του λέγοντας:
– Ελέησε, Κύριε όσους με περιγελούν,
Όσους με κακολογούν ή με μισούν,
ή μου κάνουν κακό. Εσύ δα ξέρεις,
Κύριε ότι κι αυτούς ο πονηρός τους
σπρώχνει μες στη βρωμιά και την ακολασία,
όπως παρακινεί και εμένα κάθε μέρα,
το άγιο σου να καταπικραίνω Όνομα.
Σε παρακαλώ λοιπόν, Πατέρα παντοκράτορα,
Θεέ και Κύριε του ελέους, σκύψε με ευσπλαχνία πάνω
από τους ανθρώπους που σκέφτονται το πονηρό για εμένα,
και κανε τους όλους φωτεινούς, όλους Αγίους μεγάλους.
Δώσ’τους αγαθοσύνη, Κύριε μου και πραότητα.
Χάρισε τους ειρήνη, Δέσποτα μου και φωτισμό, και αξίωσε τους,
ν’απολάυσουν την αιώνια δόξα Σου, ως αγαθός και φιλάνθρωπος.
Πολύ τον παρηγορούσαν και τον γλύκαιναν τέτοιες προσευχές. Οταν
παρακαλούσε τον Κύριο για τους εχθρούς και τους συκοφάντες του,
το πρόσωπο του έλαμπε από πνευματική ηδονή και γινόταν ρόδινο,
σαν δροσερό τριαντάφυλλο.
Πηγή: Άγιος Νήφων Κωνσταντιανής -Ένας ασκητής επίσκοπος (σελ 132-133)
