– Γέροντα, άν στενοχωρεθή κάποιος πολύ, γιατί τον μάλωσε γιά κάποιο σφάλμα του ό πνευματικός, καί πέση σέ λύπη, αυτό έχει μέσα εγωισμό;
– Εμ βέβαια, έχει μέσα καί εγωισμό. Αν στενοχωρεθή κατά Θεόν, θά έχη παρηγοριά, θά έχη καί πρόοδο, γιατί θά προσπαθήση νά μήν τό ξανακάνη. Πρέπει νά λέη τις δυσκολίες, τούς λογισμούς του, τις πτώσεις του στόν πνευματικό καί νά δέχεται μέ χαρά καί τήν ήπια καί τήν αυστηρή συμπεριφορά του, γιατί όλα άπό αγάπη καί ενδιαφέρον γίνονται γιά τήν πρόοδο τής ψυχής του.
– Καί αν, Γέροντα, δέν δέχωμαι τό μάλωμα ή τήν παρατήρηση;
– Αν δέν δέχεσαι, θά μείνης αδιόρθωτη. Όσοι δέν δέχονται παρατηρήσεις ούτε καί άπό τούς ανθρώπους πού τούς αγαπούν, τελικά παραμένουν στραβόξυλα καί αχρηστεύονται μόνοι τους πνευματικά. Όπως οί σανίδες πού δέν δέχονται τό πλάνισμα του μαραγκού, γιά νά γίνουν έπιπλα, καταλήγουν στά μπετά ή στις σκαλωσιές καί πατιούνται καί λασπώνονται, μέχρι πού καταλήγουν στήν φωτιά, έτσι καί αυτοί στο τέλος καταστρέφονται.
– Γέροντα, όταν κάποιος διαφωνή σέ ένα θέμα μέ τόν πνευματικό του, τί πρέπει νά κάνη;
– Νά πή άπλά καί ταπεινά τόν λογισμό του. Βέβαια χρειάζεται πολλή προσοχή στήν εκλογή του πνευματικού, ώστε νά μπορή κανείς νά τόν εμπιστεύεται καί νά αναπαύεται μέ τήν καθοδήγηση του.
– Συμφέρει, Γέροντα, όταν κανείς βλέπη κάτι διαφορετικά άπό τόν πνευματικό, νά έπιμένη στήν γνώμη του;
– Όχι, γιατί δέν ξέρει τί κρύβεται πίσω άπό αυτό πού ό ίδιος δέν θεωρεί σωστό. Γιά νά καταλάβη π.χ. κάποιος τί κρύβεται πίσω άπό μιά ενέργεια τού πνευματικού του, ίσως ό πνευματικός νά πρέπη νά τού πή τήν εξομολόγηση ενός άλλου. Επιτρέπεται νά πή τήν εξομολόγηση του άλλου; Ασφαλώς όχι. Ας πούμε ότι έχει συνεννοηθή μέ τόν πνευματικό νά τόν δη τήν τάδε ώρα, άλλά τήν ώρα εκείνη πηγαίνει καί κάποιος άλλος πού είχε λογισμούς νά αύτοκτονήση καί ό πνευματικός παίρνει πρώτα εκείνον. Όποτε σκέφτεται: Πήρε πρώτα αυτόν, εμένα μέ περιφρονεί. Πώς νά τού πή όμως ό πνευματικός ότι αυτός είχε φθάσει στο σημείο νά κάνη απόπειρα αυτοκτονίας; Αν τού έξηγήση, καταστρέφει, χαντακώνει τόν άλλον. Ένώ, άν σκανδαλισθή αυτός ή άν κατεβάση τά μούτρα, δέν θά γίνη καί μεγάλο κακό.
Μιά φορά έτσι σκανδαλίσθηκαν μερικοί πού ήρθαν εκεί στο Καλύβι. Ήταν κάποιος πού τόν κατάφεραν μέ πολλή δυσκολία οί δικοί του νά έρθη νά συζητήσουμε καί τόν δέχθηκα μέ πολλή χαρά. Τόν ασπάσθηκα, τού έδωσα κομποσχοίνι, είκονάκια. Οί άλλοι παρεξηγήθηκαν. Εμάς ό Γέροντας, είπαν, ούτε μας έδωσε σημασία. Αυτός ό καημένος ήταν άσωτος εγώ ήξερα λεπτομέρειες γιά τήν ζωή του. Έφυγε μετά άλλος άνθρωπος. Χίλιες φορές νά σκανδαλισθούν οί άλλοι. Δέν μπορείς, γιά νά ανάπαυσης τόν έναν μέ μιά εξήγηση, νά καταστρέψης τόν άλλον.
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Γ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ)
