Μαρτυρία ανωνύμου από τον Βόλο:
»Μια ομάδα από έξι άτομα πήγαμε στο Άγιον Όρος να συναντήσουμε και να γνωρίσουμε τον Γέροντα Παΐσιο, το έτος 1974 μία εβδομάδα πριν από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.Τότε δεν ήταν τόσο γνωστός ο Γέροντας.Ακολουθήσαμε ένα στενό μονοπάτι γεμάτο χαμόκλαδα και βρεθήκαμε σε μια Καλύβη.Είδαμε ένα γεροντάκι με τριμμένο ράσο που έσκαβε.Ένας από την παρέα μας ρώτησε:
-Που είναι ο Γέροντας Παΐσιος;
-Εδώ είναι, απαντά.
Μας άνοιξε την πόρτα, μπήκαμε και προσκυνήσαμε.Όταν βγήκαμε βλέπουμε τον μοναχό πιο περιποιημένο.Εκείνος που είχε ρωτήσει την πρώτη φορά ξανατωρά:
-Που είναι ο π.Παΐσιος;
-Εσείς ήρθατε να δείτε ένα μεγάλο καρπούζι και βρήκατε ένα νεροκολόκυθο.
Όλοι τότε καταλάβαμε ότι βρισκόμασταν μπροστά στον π.Παΐσιο.
Καθήσαμε κάτω από μια ελιά, άλλοι σε πέτρες και άλλοι στα χόρτα.Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται.Η συζήτηση ήταν μια πνευματική πανδαισία.Είχε την πιο κατάλληλη, φωτισμένη και πνευματική απάντηση στις ερωτήσεις και απορίες μας.
Μετά από συζήτηση μιας ώρας μέσα από τα χαμόκλαδα εμφανίστηκε ένα τεράστιο φίδι.Δενδρογαλιά πρέπει να ήταν.»Φίδι», φώναξε κάποιος από την παρέα μας και πετάχθηκε επάνω παίρνοντας μια πέτρα στο χέρι του.Ο π.Παΐσιος μας καθησύχασε λέγοντας:»Μην το πειράζετε, αυτό έρχεται και μου κάνει παρέα».
Σηκώθηκε, πήρε ένα τενεκεδάκι, το γέμισε νερό και το άφησε πιο πέρα.Αφού ήπιε το νερό, ο Γέροντας είπε στο φίδι:»Φύγε τώρα, έχω παρέα».Αμέσως το φίδι υπακούοντας χάθηκε στα χόρτα καθώς ήλθε.Μείναμε άναυδοι.Το τι νιώσαμε δεν περιγράφεται.Το γεγονός αυτό και η συζήτηση χαράχτηκαν βαθειά στην ψυχή μας.Ιδιαίτερα ο Γέροντας μας επεσήμανε προφητικά τα γεγονότα που ακολούθησαν με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο μας».
