Ο επίσκοπος Ιγνάτιος (κατά κόσμον Δημήτριος Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) καταγόταν από
επιφανή οικογένεια. Γεννήθηκε το 1807 στο Ποκρόφσκ, της νομαρχίας Βολογδά. Ήταν καρπός
προσευχής. Γιατί οι γονείς του ήταν μέχρι τότε άτεκνοι.
Από παιδί έδειχνε πολλή προθυμία στην προσευχή και στην μελέτη των ιερών βιβλίων. Μετά το
άγιο Ευαγγέλιο, το πιο αγαπημένο του βιβλίο ήταν οι βίοι των αγίων.
Σε ηλικία 16 ετών ετελείωσε το γυμνάσιο. Ο πατέρας του τον ανέγραψε στην πολεμική Τεχνική
Σχολή Πετρούπολης.
Στο ταξίδι, ο Δημήτριος εκμυστηρεύθηκε στον πατέρα του, ότι θέλει να γίνει μοναχός. Ο πατέρας
του δεν έδωκε πολλή σημασία στα λόγια του. Έτσι ο Δημήτριος έμεινε στην σχολή των Ευελπίδων.
Στις σπουδές του είχε τέτοια επιτυχία, που προκάλεσε το ενδιαφέρον του μεγάλου Τσάρου
Νικολάου Α’ (1825- 1855), που του εχορήγησε αυτοκρατορική υποτροφία.
Στην περίοδο των σπουδών του ζούσε σαν να ήταν μοναχός. Κοινωνούσε πολύ τακτικά. Επήγαινε
πολύ συχνά να συμβουλεύεται τους άγιους Γέροντες της Μονής του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι. Η
απόφασή του να γίνη μοναχός ετάραξε τους γονείς του, την σχολή Πολέμου και τον Τσάρο. Αλλά ο
Δημήτριος δεν επτοήθη. Σ’ αυτό τον βοήθησε πολύ η γνωριμία του με τον μεγάλο στάρετς Λεωνίδα
της Όπτινα, που ήταν ο «γέροντάς» του, ο πνευματικός του πατέρας. Έτσι σε ηλικία 20 ετών, έγινε
δόκιμος στην Μονή Αγίου Αλεξάνδρου Σβέρσκι. Γέροντα είχε τον στάρετς Λεωνίδα.
Μετά από λίγο αρρώστησε η μητέρα του. Ο πατέρας του εκμεταλλεύθηκε την «ευκαιρία», για να
αποτραβήξη τον υιό του από το μοναστήρι. Ο Δημήτριος υπάκουσε. Επήγε και έμεινε στο σπίτι
τους στο Βολογδά πολύ καιρό. Χωρίς ποτέ να αλλάξη γνώμη. Και επειδή η μητέρα του αργούσε να
πεθάνει έγινε μοναχός στο Βολογδά. Εκάρη την 28 Ιουνίου 1831 και έλαβε το όνομα Ιγνάτιος.
Πολύ γρήγορα εχειροτονήθη ιερομόναχος.
Το 1833 ο τσάρος τον διώρισε ηγούμενο της Μονής του αγίου Σεργίου στην Πετρούπολη. Και το
1834 βλέποντας την αγιότητα και ζωτικότητά του τον κατέστησε έξαρχο των μοναστηριών της
περιοχής της Πετρουπόλεως. Για να ανταποκριθή στα καθήκοντά του αυτά, άρχισε να συντάσση τα
περίφημα βιβλία του «Ασκητικές εμπειρίες». Το 1847 έγραψε τις περισσότερες επιστολές του. Το
1856 επήγε στην Όπτινα και ασκήθηκε στην «ησυχία». Το 1857 εκλήθη στην Πετρούπολη και
εχειροτονήθη επίσκοπος Σταυρουπόλεως, Καυκάσου και Ευξείνου Πόντου. Εκεί έστρεψε την
προσοχή του στους νέους. Και έγραψε το βιβλίο «Προσφορά στον Σύγχρονο Μοναχισμό». Το 1861
παρητήθη λόγω ασθενείας και απεσύρθη στην ιερά Μονή αγίου Νικολάου στο Μπαμπάεβο, όπου
και εκοιμήθη οσίως την 30 Απριλίου 1867.
Τα έργα του εξεδόθησαν σε έξι τόμους:
• Α’, Β’ και Γ’ Ασκητικές Εμπειρίες•
• Δ’ Ασκητικοί Λόγοι και Επιστολές•
• Ε’ Προσφορά στον Σύγχρονο Μοναχισμό• και
• Στ’ Πατερικόν.
Η τεράστια και σπάνια αξία των έργων του έγκειται στο ότι προσφέρει όλη την ουσία και όλο το
βάθος της πατερικής διδασκαλίας για την πνευματική ζωή με γλώσσα σύγχρονη και λογοτεχνική
χάρη.
Θεωρείται ένας από τους αγιωτέρους ανθρώπους της Ρωσσίας.Ο μεγάλος στάρετς της Όπτινα
Βαρσανούφιος μας πληροφορεί ότι: κατά την κηδεία του ενάρετοι άνδρες είδαν αγγέλους να
δορυφορούν την ψυχή του, ανερχομένη προς τον θρόνο του Κυρίου• και τους άκουσαν να
ψάλλουν: «Χαίρε, άγιες ιεράρχα του Χριστού, πάτερ Ιγνάτιε».
Αιωνία η μνήμη του Επισκόπου Ιγνατίου.
Σημείωση: Ο επίσκοπος Ιγνάτιος ανεκηρύχθη το 1990 από την Σύνοδο του Πατριαρχείου Μόσχας
άγιος.
(Θαύματα και σημεία – Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ))
