Σήμερα τό πιο απαραίτητο είναι νά βρουν οί άνθρωποι έναν πνευματικό, νά εξομολογούνται, νά τού έχουν εμπιστοσύνη καί νά τόν συμβουλεύωνται. Άν έχουν πνευματικό καί βάλουν ένα πρόγραμμα μέ προσευχή καί λίγη μελέτη, έκκλησιάζωνται, κοινωνούν, τότε δέν έχουν τίποτε νά φοβηθούν σ' αυτήν τήν ζωή.Ή ψυχή πρέπει νά παρακολουθήται άπό τόν πνευματικό, γιά νά μή λαθέψη τόν δρόμο της. Μπορεί νά βοηθάη στον αγώνα λ.χ. καί ή πνευματική μελέτη, άλλά, άν κανείς δέν έχη πνευματικό οδηγό, μπορεί νά δίνη δικές του ερμηνείες σ' αυτά πού διαβάζει, καί νά πλανηθή.Βλέπεις, καί όταν κάποιος πάη κάπου μέ τό αυτοκίνητο του καί δέν γνωρίζη καλά τόν δρόμο, μπορεί νά συμβουλεύεται τόν χάρτη, άλλά σταματάει κιόλας καί ρωτάει, γιά νά μήν πάρη λάθος δρόμο. Ξεκινάει, άς υποθέσουμε, άπό τήν Αθήνα νά πάη στήν Φλώρινα. Έχει χάρτη καί τόν παρακολουθεί, άλλά ρωτάει καί σέ κανένα περίπτερο άν πηγαίνη καλά, άν ό δρόμος είναι καλός, γιατί σέ καμμιά διασταύρωση υπάρχει κίνδυνος νά πάρη άλλο δρόμο καί νά βρεθή στήν Καβάλα ή σέ κάποιον γκρεμό νά κινδυνέψη νά σκοτωθή. Φυσικά,
μπορεί κάποιος νά ρωτήση, άλλά νά μήν πάρη τόν δρόμο πού θά του πουν, καί νά βρεθή τελικά άλλου, ή νά μήν προσέξη τά επικίνδυνα σημεία, καί νά πάθη κακό. Όποιος όμως του δείξη τόν δρόμο καί συγχρόνως του πή: πρόσεξε, στο τάδε σημείο έχει μιά στροφή επικίνδυνη, εκεί έχει έναν γκρεμό…, εκείνος θά έχη τόν μισθό του. Τό ίδιο, θέλω νά πώ, πρέπει νά γίνεται καί στήν πνευματική ζωή. Είναι απαραίτητο ό πιστός νά έχη πνευματικό πού θά τόν καθοδηγή μέ τις συμβουλές του καί θά τόν βοηθάη διά του μυστηρίου της έξομολογήσεως. Έτσι μόνον μπορεί νά ζήση ορθόδοξη πνευματική ζωή καί νά είναι
σίγουρος ότι βρίσκεται στόν σωστό δρόμο. Τόν πνευματικό οδηγό φυσικά κανείς θά τόν διάλεξη. Δέν θά έμπιστευθή στόν
οποιονδήποτε τήν ψυχή του. Όπως γιά τήν υγεία του σώματος ψάχνει νά βρή καλό γιατρό, έτσι καί γιά τήν υγεία τής ψυχής του θά ψάξη νά βρή κάποιον καλό πνευματικό καί θά πηγαίνη σ' αυτόν, τόν γιατρό τής ψυχής, τακτικά.
