– Γέροντα, όταν οί άνθρωποι μας διηγούνται οράματα ή λένε ότι είδαν έναν Άγιο κ.λπ., τί νά λέμε;
– Καλύτερα νά τούς λέτε νά είναι επιφυλακτικοί. Αυτό είναι πιο σίγουρο, γιατί δέν μπορούν όλοι νά διακρίνουν άν ένα όραμα είναι άπό τόν Θεό ή άπό τόν διάβολο. Άλλά καί άπό τόν Θεό νά είναι ένα όραμα, πρέπει νά μην τό δέχεται εξαρχής ό άνθρωπος. Ό Θεός ίσα-ίσα συγκινείται, κατά κάποιον τρόπο, όταν βλέπη τό πλάσμα Του νά μήν τό δέχεται, γιατί αυτό δείχνει ότι έχει ταπείνωση. Άν πράγματι ήταν Άγιος αυτός πού παρουσιάσθηκε, ό
Θεός ξέρει μετά μέ άλλον τρόπο νά πληροφόρηση τήν ψυχή καί νά τήν όδηγήση σ' αυτό πού θέλει. Χρειάζεται προσοχή, γιατί μπορεί νά έρθη τό ταγκαλάκι, νά πατήση τό κουμπί καί νά άρχίση ή τηλεόραση…
Ήταν μιά ψυχή πού δέν είχε βοηθηθή άπό ανθρώπους, καί γι' αυτό δικαιούτο τήν θεία βοήθεια. Ό Θεός της παρουσίασε κάτι, γιά νά βοηθηθή. Ύστερα όμως ό διάβολος της έβαλε λογισμούς: Φαίνεται, γιά νά σέ αξίωση ό Θεός νά δής αυτό τό όραμα – ποιος ξέρει; – σέ προορίζει γιά κάτι ανώτερο. Άπό τήν στιγμή πού πίστεψε κάτι τέτοιο, δ διάβολος άρχισε νά κάνη τήν δουλειά του καί τήν έκανε κουμάντο! Άλλά τελικά ό Θεός πάλι τήν λυπήθηκε.
Είδε ένα δράμα καί άκουσε μιά φωνή νά της λέη:Νά γράψης όλα τά οράματα πού είδες στον πατέρα Παΐσιο. Έτσι μού έγραψε ένα γράμμα μέ όλα τά οράματα πού είδε. Ό πειρασμός τήν είχε αλωνίσει. Πραγματικά οράματα, άλλά όλα ήταν τού πειρασμού. Άπό όλα τά οράματα πού μού ανέφερε, μόνον τό πρώτο καί τό τελευταίο ήταν άπό τόν Θεό. Τό τελευταίο τό επέτρεψε ό Θεός, γιά νά τήν φέρη σέ λογαριασμό, νά τήν βοηθήση νά απαλλαγή άπό τήν πλάνη. Τελικά ή καημένη άκουσε τί τής είπα καί ξέμπλεξε.
