– Γέροντα, λένε ότι οί άναστενάρηδες, στήν γιορτή τού Αγίου Κωνσταντίνου, πατούν
σε αναμμένα κάρβουνα και δέν καίγονται. Τί είναι αυτό;
– Και δαιμονικό είναι και άπατεωνία. Τό ότι χορεύουν κρατώντας κάποια εικόνα ή τόν σταυρό είναι αναίδεια, είναι άρνηση πίστεως. Απομακρύνεται ή Χάρις του Θεού, γι’ αυτότούς βοηθάει ό διάβολος. Είναι δυνατόν νά μήν τούς βοηθήση ό διάβολος μετά;
Δικαιούνται τήν βοήθεια του!
Αλλά είναι και ή δική τους πονηριά πού βοηθάει. Αυτοί πηγαίνουν προηγουμένως και ετοιμάζουν τόν τόπο. Καίνε δηλαδή ξύλα από πλατάνια πού αφήνουν πολλή στάχτη και ξέρουν πού πατούν, όταν χορεύουν. Γιατί δέν καίνε πουρνάρια ή κουμαριές πού κρατάνε κάρβουνο; Ας τούς έτοιμμάση άλλος την φωτιά και ας πάνε μετά εκεί νά χορέψουν!
Μου είπε κάποιος: Θαύμα! Οί άναστενάρηδες πατούν στήν φωτιά και δεν καίγονται. Αυτό θαυμάζεις; του είπα. Οί δαίμονες είναι μέσα στήν φωτιά τής κολάσεως καί δεν καίγονται χρόνια, αιώνες τώρα. Αυτό νά θαυμάζης, καί όχι αυτούς πού πατούν λίγο πάνω στά κάρβουνα καί στήν στάχτη, χωρίς νά καίγονται.
