– Παππούλη μου η μαμά λέει πως εγώ δε πρέπει να σπουδάσω, να παντρευτώ, να κάνω παιδιά… Είμαι πολύ μικρή βέβαια, 11 ετών, για να σκέφτομαι όλα αυτά και καταλαβαίνω ότι τα λέει γιατί δε θέλει να κουράζομαι και φοβάται για την υγεία μου, γιατί οι γιατροί της έχουν πει πως θα πεθάνω στη γέννα αν συμβεί. Όμως αγαπάω τόσο πολύ τα παιδάκια, που δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτά! Πες μου… θα κάνω κάποτε παιδιά?
– Θα κάνεις παιδί μου… ένα, αλλά θα το μεγαλώσεις μόνη σου…!
– Γιατί παππούλη μου? Θα πεθάνει ο άντρας μου?
– Όχι παιδί μου, κάτι άλλο θα επιτρέψει ο Θεός να γίνει…
Έτσι και έγινε μετά από περίπου 10 χρόνια, αφού χώρισα πριν γεννηθεί και δεν ξαναπαντρεύτηκα, ενώ το παιδί πήρε το όνομα του παππούλη που και πάλι θαυματουργικά γεννήθηκε χάρη σε αυτόν και πρώτος ευλόγησε.
Είχαμε πάει στον παππούλη μας τότε μαζί με τον άνθρωπο αυτό, μετά από δική μου επιθυμία, να μας ευλογήσει τις βέρες! Ο ίδιος δεν πίστευε. Έβλεπε απλά έναν άρρωστο γέροντα στο κρεββάτι… Του δώσαμε τις βέρες στο χέρι του και όταν μετά από λίγο ήθελε να φύγουμε, του τις ζήτησε αλλά ο ίδιος δεν άνοιγε το χέρι του. Τότε πήρε την πρωτοβουλία να του ανοίξει μόνος του το χέρι,
αλλά η δική του βέρα είχε εξαφανιστεί… Άρχισε να ψάχνει στα σεντόνια, ενώ ο παππούλης χαμογελούσε… Μετά από λίγη ώρα και αφού είχε αγανακτήσει γιατί βιαζόταν, την ξαναβρήκε στο χέρι του!
( Μαρτυρία κυρίας Β.Α. , πνευματικού τέκνου Γέρ. Σίμων Αρβανίτου)
(Πηγή: http://www.facebook.com/GeronSimon?v=wall#!/note.php?note_id=134274343282475&id=144277235595457&ref=nf )
