– Γέροντα, στενοχωριέμαι, οταν οι άλλοι δέν έχουν καλή γνώμη γιά μένα.
– Καλά πού μου το είπες! Άπό σήμερα θά κάνω ευχή οί άλλοι νά μήν έχουν ποτέ καλή γνώμη γιά σένα, γιατί αυτό σέ συμφέρει, καλό μου παιδί. Οικονομάει ό Θεός νά μας αδικήσουν οί άνθρωποι ή νά μας πουν καμμιά κουβέντα, γιά νά εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή γιά νά αποταμιεύσουμε κάτι στην άλλη ζωή. Δέν μπορώ νά καταλάβω, πώς τήν θέλετε εσείς τήν πνευματική ζωή; Δέν έχετε καταλάβει ακόμη το πνευματικό σας συμφέρον και θέλέτε εξόφληση εδώ για τον Ουρανό δεν αφήνετε τίποτε. Πώς τα παίρνεις έτσι τα πράγματα; Τί διαβάζεις; Εύεργετινό διαβάζεις; Εκεί δεν σου λέει τί πρέπει νά κάνης; Ευαγγέλιο διαβάζεις; Νά διαβάζης κάθε μέρα.
– Γέροντα, οταν κάνω ένα καλό, λυπάμαι, άν δεν το αναγνωρίσουν οι άλλοι.
– Καλά, έσύ τί θέλεις, αναγνώριση άπό τόν Χριστό ή άπό τους ανθρώπους; Πιο πολύ όφελος δέν έχεις άπό τήν αναγνώριση του Χριστού; Σέ τί σέ βοηθάει νά σέ προσέχουν οι άνθρωποι; Αν τώρα σου αναγνωρίζουν το καλό πού κάνεις, στην άλλη ζωή θά ακούσης: Άπέλαβες συ τα αγαθά σου. Πρέπει νά χαιρώμαστε, όταν δέν αναγνωρίζουν οι άλλοι τους κόπους μας και δέν μάς ανταμείβουν, γιατί αυτούς τους κόπους τους λαμβάνει ύπ' όψιν ό Θεός και θά μάς άνταμείψη μέ πληρωμή αιώνια. Αφού υπάρχει θεία ανταπόδοση, νά κοιτάξουμε νά βάλουμε καμμιά δραχμή στο Ταμιευτήριο του Θεού. Πρέπει νά δεχώμαστε τήν αδικία σάν μεγάλη ευλογία, γιατί αποταμιεύουμε άπό αυτήν ουράνια ευλογία.
– Οταν, Γέροντα, δέχεται κανείς τήν αδικία, όχι γιατί σκέφτεται τήν μέλλουσα Κρίση, αλλά γιατί αυτό τό θεωρεί καλό, είναι σωστό;
– Έ, και αυτό έκεϊ δέν καταλήγει; Μόνο νά προσέξη νά μήν τό κάνη, γιά νά γίνη απλώς καλός άνθρωπος, γιατί έτσι κάνουν οί Ευρωπαίοι. Νά σκέφτεται πώς είναι εικόνα Θεού και πρέπει νά μοιάση στον Πλάστη του. Άν ύπάρχη αυτό το κίνητρο, βαδίζει σωστά. Διαφορετικά κινδυνεύει νά πέση στον ανθρωπισμό των Ευρωπαίων.
