Μαζί με την οικογένειά μου επισκεπτόμαστε το Γέροντα, στο Μοναστήρι της Σουρωτής. Μας έδινε πάντα την ευλογία του και κουράγιο, παρ’ όλο που βρισκόταν σε δύσκολη κατάσταση από πλευράς υγείας. Δεν έχανε την ηρεμία του και τη γαλήνη του και μας τόνωνε το ηθικό. Για τη δύσκολη κατάσταση στη σημερινή εποχή μας έλεγε: «Μη στενοχωριέστε, παιδιά μου, ο Θεός αγαπάει πολύ την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έστω και λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού να μείνουν οι πιστοί, θα προστατεύει ο Θεός την Ελλάδα». Επειδή κατά καιρούς πολλά συμβαίνουν με τους εξ ανατολών γείτονές μας, όταν του ζητήσαμε να μας πει πως θα βγούμε απ’ αυτό το αδιέξοδο, απ’ αυτή τη μόνιμη απειλή, μας έλεγε να μη στενοχωρούμαστε και ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ των Ελλήνων. Επειδή όμως είμαστε πρόσφυγες στην καταγωγή, τον ρωτούσαμε πιο συγκεκριμένα για την Κωνσταντινούπολη. Μας έλεγε ότι θα την πάρουμε την Πόλη. ήταν σίγουρος πως κάποια μέρα θα γίνει δική μας. Το έλεγε και το πίστευε. Το έβλεπες στα μάτια του. Μπορεί να χάσουμε στην αρχή 1-2 νησάκια, όμως η τελική έκβαση θα είναι υπέρ ημών. Βέβαια, δεν προσδιόριζε χρονικά το πότε ακριβώς, αλλά χρησιμοποιούσε την έκφραση «είναι πολύ κοντά ο καιρός».
(ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ – ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994, σελ.418-419)
(Μαρτυρία κ.Ορφανού Αντώνιου, Ταξίαρχου ε.α., Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης)
